dinsdag 22 februari 2011

Heerlijk 'gekkenwerk'

Dat het meest recente Bondstoernooi voor mij gedenkwaardig was schreef ik al eerder (zie hier).
Die 18e december ontdekte ik ook dat een mahjongmarathon op 19 februari stond gepland. Zelf speelde ik al met het idee om iets dergelijks bij ons op de club te organiseren, maar Anton Kösters en Janine Scholtemeijer waren me voor en trokken het breder.
Uiteindelijk meldden zich 24 'zotten' aan voor dit evenement, waarbij twaalf teams een etmaal lang zouden mahjongen. In het huis van Janine in Almere stonden vijf mahjongtafels opgesteld waaraan permanent door 20 of 16 spelers werd gespeeld. Zes leden van onze club verschenen aan de start: Christien en Harry (Team Kal), Nino en Hans (GroenGroen) en Wil en ik. Wij speelden onder de intrigerende naam Jǜn Dōng. Op deze site betekenen kun je lezen dat de naamsdelen respectievelijk Bamboe Acht en Oostenwind betekenen.
Om 12 uur had iedereen een loopbriefje waaruit bleek dat werd gespeeld in twee rondes van 2 uur. Elke speler kwam negen partijen in actie en mocht driemaal twee uur rusten. Het door Anton op ingenieuze manier ontworpen schema was voor mij erg gunstig. Mijn rustmomenten lagen tussen 16.10u-18.15u, 0.30u-2.35u en 4.40u-6.45u en ik had dan ook weinig moeite om de uiteindelijke 25½ uur te volbrengen. Verrassend genoeg bleek dat echter voor bijna iedereen te gelden; sommigen (waaronder mijn teammaat) gingen zelfs niet eens even liggen. Deelnemers die de volledige nacht moesten doorspelen - zoals Hans - hadden het trouwens wel een stuk zwaarder. Van de rustende deelnemers werd verwacht dat ze de wel actieven van een natje en een droogje voorzagen en dat gebeurde probleemloos. Toen om 17.45u de 'Chinees' een overvloedige maaltijd bezorgde kon ik - samen met zeven anderen - rustig eten voordat ik aan de ononderbroken sessie van 375 speelminuten begon. Acht anderen konden vanaf 18.15u op de heerlijkheden aanvallen. De resterende acht konden aan de speeltafel hun maaltijd nuttigen (voordat die koud was).
Tot zover het praktische, organisatorische deel. Hoewel de resultaten er minder toe deden dan op een regulier toernooi waren er wel trofeeën voor het beste team en de beste speler. Beide klassementen baseerde de organisatie op het mahjongpuntentotaal, want tafelpunten konden de spelers niet scoren. De tactiek was dus niet je tafelgenoten voor te blijven, maar puur om zoveel mogelijk positieve rondes te 'draaien'. De Bamboe Acht'ers slaagden hierin helaas niet vaak genoeg, al maakte zeker Christien enkele waardevolle 'handen'.
In het individuele klassement was ik de beste clubspeler. Met 218 punten bezette ik de achtste plaats. Jǜn Dōng was ook het beste team van onze club met een zesde plek in de teamrangschikking.
Ik heb met volle teugen genoten van deze marathon. Het spelen verveelde geen moment en ik had (en heb nog steeds) het gevoel onderdeel te zijn (geweest) van bijzondere gebeurtenis. Datzelfde besef zag ik ook bij de andere marathonmannen en -vrouwen. Vooraf kon ik me geen voorstelling maken van wat dit evenement met me zou doen; zou ik knikkebollend fout op fout stapelen, zou ik op een bepaald moment niet meer kunnen tellen of scores berekenen, zou ik chagrijnig worden of enorm melig? Ik wist het niet. Nou, met slechts twee uurtjes welgemikte slaap, verstandig eten en geheelonthouding bleek het voor mij zonder bijwerkingen vol te houden. Wel vond ik het wat jammer dat ik niet genoeg heb gewerkt aan het teamgevoel. Ik ga eens bedenken hoe dat volgend jaar beter kan. Want wat mij betreft was dit het begin van een traditie!
Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

dinsdag 8 februari 2011

Gebak eten met Ruud Bos

Ruim twee weken geleden suggereerde ik in het redactie-overleg van de Muziekbibliotheek van de Omroep om aandacht te besteden aan de toen naderende 75e verjaardag van componist/arrangeur/dirigent Ruud Bos.
Het idee werd door de andere redactieleden met enthousiasme begroet. Collega Jan Jaap Kassies dook de archieven in en kwam met leuke krantenknipsels uit de verzameling die wijlen maar onvolprezen Piet Hein Honig naliet. Ook voorzag hij me van veel informatie en enkele interessante foto's.
Aan mij de taak om er een coherent geheel van te maken. Het resultaat daarvan kun je hier lezen en zien. Naast dit website-artikel richtten twee andere collega's een kleine tentoonstelling over de componist in.
Het leuke was dat een andere collega Ruud Bos van onze aandacht voor zijn verjaardag op de hoogte bracht.
En zo gebeurde het dat de 75-jarige aan de balie verscheen met een doos tompoezen. Hij toonde zich onder de indruk van onze uitingen en nodigde ons uit het gebak met hem te nuttigen.
We maakten van de gelegenheid gebruik om nog wat informatie te verifiëren en zo kwamen we erachter dat hij ook gastdirigent is geweest van het Metropole Orkest. Dat feit blijkt door de geschiedschrijvers te zijn vergeten.
Na een hartelijk afscheid ging ik geïnspireerd weer aan het werk.

Driekwart eeuw Ruud Bos

HILVERSUM - Vandaag viert muzikale duizendpoot Ruud BOS zijn 75e verjaardag.

Ruud Bos komt op 8 februari 1936 ter wereld in Amsterdam. Al op jonge leeftijd geeft hij blijk van zijn muzikale talenten. Hij is acht jaar als hij zijn eerste liedje schrijft. Op de lagere school begeleidt hij zichzelf op de piano en is populair met zijn eigen nummer De karavaan. Zijn opleiding aan het Amsterdamse conservatorium maakt hij niet af vanwege het dédain waarmee men daar de lichte muziek behandelde. Hij voltooit zijn muzikale opleiding aan de muziekschool van de vereniging Toonkunst in Bussum.

Ruuds vader Jo werkt bij de omroep (NCRV en KRO) als leider van diverse ensembles (bv. Sterrenorkest, Ensemble Bagatelle, Mozaiek). Aan het einde van de jaren '50 treedt zijn zoon in zijn voetsporen. Het Gooiland Sextet, waarvan hij - als vibrafonist - de leider is, wordt ontdekt dankzij Minjon, de jeugdafdeling van de AVRO en daarna geëngageerd door de afdeling Lichte Muziek van die omroep. Vanaf dat moment is hij de leider (en vaak ook naamgever) van verscheidene ensembles die optreden in diverse radioprogramma's (bv. Bric-à-brac (KRO) en Klein gedrukt (VARA)).

In de 60-er jaren schrijft Bos onder andere muziek voor de tv-showserie Johnny en Rijk en voor het kinderprogramma De fabeltjeskrant. Daarnaast ontwikkelt hij zich als orkestleider door stage te lopen bij de dirigentencursus van de NOS. Dit leidt tot het dirigentschap van het Gewestelijk Orkest Zuid-Holland.

In het volgende decennium concentreert Bos zich op het schrijven van filmmuziek. Hij componeert de scores voor De inbreker (1972), Naakt over de schutting (1973) en Heb medelij, Jet! (1975). In de film Rooie Sien (1975) klonk van zijn hand het tedere Telkens weer, dat dankzij Willeke Alberti's vertolking een evergreen is geworden. Daarna treedt Bos als muziekregisseur in dienst bij de NOS en ook wordt hij gastdirigent bij het Metropole Orkest. Tegelijkertijd keert hij weer terug naar het componeren voor de televisie. Paulus de boskabouter (1974-1976), Bassie & Adriaan (1978-1980), Dagboek van een herdershond (1978-1979) en De fabriek (1981) zijn slechts enkele van de talloze voorbeelden. Bij de diverse edities van VARA's Kinderen voor kinderen levert hij de muziek voor Rikkie, En ik, Verlegenheid, Jongen op ballet, Kriebeltrui, Frisse knul, Een krokodil als huisdier, Sneu en Ik stotter.

In 1982 ontvangt Bos de prestigieuze oeuvreprijs Gouden Harp voor zijn verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek. Vanaf 1985 (tot aan zijn pensioen in 1994) is Bos verbonden aan het Rotterdams Conservatorium als docent compositie en arrangeren voor lichte muziek. Een jaar later vraagt het pretpark De Efteling hem muziek te schrijven voor verschillende attracties (o.a. Droomvlucht, Fata morgana, Villa Volta). Vier jaar geleden verscheen De fabeltjeskrant als musical op de planken met muziek van de dan 50 jaar in het vak zittende Bos.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

vrijdag 4 februari 2011

Eerste finalist bekend

In het door Jan en Eric uitgedokterde competitieschema waren vijf inhaalavonden voorzien. Die blijken zo hard nodig dat ze een extra inhaalavond hebben gepland (op 29 maart). Mede dankzij Christien kan de kampioenscompetitie volledig haar beslag krijgen.

Tijdens de eerste inhaalronde trok de partij aan tafel 3 aller aandacht. Koploper Eric trof daar – met Yvonne en Wil - twee andere, doorgewinterder, competitiespelers. Op voorhand was duidelijk dat een van hen een veer zou moeten laten in de strijd om het bereiken van de play-off. Vorige week preludeerde ik al op een outsiderrol van JanvdB (bevrijd van een complex). Zijn inbreng bleek inderdaad cruciaal.
De ‘wong’ koos ditmaal duidelijk niet de kant van Wil. Nadat ze het openingsspel had gewonnen bleef ze verder van geluk verstoken. Toen Yvonne - met de westenwind als bondgenoot - een offensief inzette leek ze Erics zege te bedreigen. De Haarlemmer kreeg echter hulp uit onverwachte hoek. Jan pakte ook de zevende ‘tweeling’ zelf, legde zo Yvonne's opmars stil en snoepte zelfs nog een van van haar twee punten af.
Eric is nu uitgespeeld en stelde met de vier extra punten een plaats in de finale veilig. Slechts Hans, Wil en Aty kunnen hem nog passeren.

Aan tafel 1 woedde een spannende maar relaxte strijd, die Janny in haar voordeel besliste. René gooide in het laatste spel de winnende steen weg en daarmee ook de tafelwinst. Christien verdubbelde haar totaalscore door eenmaal mahjong te halen en er geen weg te geven. Haar resten nog twee partijen om de rode lantaarn te ontlopen. Nino bleef met lege handen achter.
Fons gunde zijn drie tafelgenotes helemaal niets. Mieke, Mirjam en Cock moesten lijdzaam toekijken hoe ze 'in de min' werden geduwd.
De nieuwe leden lijken hun draai wel hebben te gevonden. Zo wist Dini de huidige nummer 10 in het kampioenschap (Nelleke) te verslaan. Ook proefspeler Henny wist zich al aardig te handhaven. Ga zo door dames!

Het hoogtepunt van deze avond werd tot het laatst bewaard. Na een stief kwartiertje spelen vulden geluiden van opwinding De Princehof. Ze kwamen van ‘bakcoördinatrice’ Len en haar tegenspelers die daarmee Lens 'jadehand' onder de aandacht brachten. En dan hebben we het niet over een 'gewoon' jadespel. Nee, Len was pas tevreden met alleen pungen (waarvan 3 oplopend (!) en ook nog eens twee kongen). En dan had ze ook nog twee ‘bamboe achten’ van de hand gedaan… Kijk, bewonder en geniet!

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.