woensdag 19 juni 2013

Een memorabel NK (met een katertje)

Allemensen, wat kan zo'n mahjongtoernooi toch spannend zijn!
Gewoonlijk speel ik bij toernooien een zeer ondergeschikte rol, maar sinds ik Abraham heb ontmoet lijkt alles anders. Met de kampioensbroche opnieuw op de kraag van mijn overhemd schoof ik aan bij tafel 9 voor de tweede dag van het Open Nederlands Mahjongkampioenschap. Als tweede in het tussenklassement hoop ik minimaal de beste Nederlander te kunnen blijven en zo Nederlands Kampioen te worden.

Uwe Pekau (DLD), Christiane D'Angelo (FRA) en Serena Porrati (ITA) verwelkomden me hartelijk aan deze 'Europese' tafel. Er werd zeer verdedigend gespeeld, maar Serena slaagde er - ondanks twee remises - in haar tafelgenoten in de min te spelen. Een flinke self-pick van 25 punten in het 9e spel leverde daaraan de grootste bijdrage. Mijn klassement was gebaat bij een inhaalrace. Met drie mahjongs in de laatste vier spellen kwam die er ook, maar Serena (de uiteindelijke nummer 3) kreeg ik niet meer te pakken.

Na een veel rijkere lunch dan gisteren arriveerde ik aan tafel 11. Chris Janssen, Neil Corné en clubgenoot Harry (Kal) waren de tegenstanders. Na vier spellen stond ik op 120 punten, dankzij een mooie self-drawn mahjong. Langzaam maar zeker begon Harry aan die voorsprong te knabbelen, totdat hij na de westenwindronde twee puntje op mij voor stond (van je clubgenoten moet je het maar hebben ...). Werk aan de winkel dus! Met het mes tussen de tanden knokte ik me in het laatste spel langs de Huizenaar en bracht m'n totaal op 20 tafelpunten. Het aantal mahjongpunten is hoog genoeg om de kop te nemen. Stel je toch eens voor, Eric als Nederlands kampioen!

Mijn belangrijkste belager voor die prestigieuze titel was Bert Claessen, een veelzijdige, door de wol geverfde speler. Hij stond 2 tafelpunten en de nodige mahjongpunten op me achter. Opnieuw aan tafel 11 trof ik de landgenoten Ton Rijnders, Oscar van den Nieuwendijk en de Vlaming Rudi Kopmanis. Rudi's spel ligt mij gewoonlijk niet en zo ook nu. Helaas voor mij ontrolde zich - een statistisch bezien - zeer onwaarschijnlijk scenario. In (slechts) 12 zeer behoudende spellen slaagde ik er niet in ook maar een enkele mahjong te maken. Mijn tafelgenoten regen de mahjongs (m.n. self-picks) echter aan elkaar, mij naar een kansloze nederlaag spelend. Uiteindelijk werd de score van -170 me fataal. Bert scoorde twee tafelpunten en passeerde me op de ranglijst dankzij een hoger aantal mahjongpunten.

In de eindstand duikelde ik om dezelfde reden naar een zesde plaats, relativerend bezien een zeer knap resultaat (hahaha).
Aty, Harry, Jeroen, Nino, Wil en Yvonne wil ik danken voor de aanmoedigingen, de steun en het medeleven. Het is heerlijk om lid te zijn van deze club.

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen en de uitslag)

Een dag vol 'wong'

Na lange tijd - sinds ons eigen Valentijnstoernooi - stond er weer eens een echt toernooi in mijn agenda. Op de Tile Hog Dutch Open wordt in twee dagen beslist wie een jaar lang als mahjongkampioen door het leven gaat. Het afgelopen jaar was dat Chris Scheffler, die achter vier buitenlandse spelers als beste Nederlander eindigde.

Van onze club gaven - behalve ik - Aty, Harry Jeroen, Nino, Wil en Yvonne acte de présence. Eerstgenoemde haalde me van station Hillegom af en mooi op tijd arriveerden we in LCC Zevenkamp, de speellocatie in Rotterdam. De andere 74 deelnemers waren ook present.

Vandaag stonden vier - van in totaal zeven - speelronden op het programma. Ik begon aan tafel 3 en trof daar NMB-voorzitter Anton Kösters, de Duitse Cornelia Capito en Aleksandr Baboesjkin uit Sint-Petersburg. Nadat Anton en Aleksandr elkaar een mahjong gunden pakte ik er zelf twee. Dat leverde me een aardige buffer op, maar omdat ik in de volgende 8 spellen nog slechts een keer wist te scoren verdween die als sneeuw voor de zon. Anton wist uit geslagen positie terug te komen door de laatste drie spellen te winnen.

In de tweede ronde ontmoette ik drie landgenotes aan tafel. Om en om haalden Sonja Meulendijk en ik winnende handen. Jack'lien Pilgram en Ans Hoogland hadden het nakijken. Halverwege maakte ik driemaal op rij mahjong, wat me een voorsprong opleverde die ik niet meer uit handen gaf. Met 255 punten won ik de tafel, wat me deed stijgen naar een 9e plek in de tussenstand.

Daarna bracht het loopschema mij naar tafel 5, alwaar ik voor het eerst in mijn carrière Caroline Kopmanis, een bevallige Vlaamse, trof. Gelukkig wist ik al niet meer dat zij het toernooi vorig jaar won. Ook tegen haar landgenoot Jos Dermout (3e bij de recreanten op het Valentijnstoernooi) speelde ik nog niet eerder. Eveline Broers, tenslotte, is een soort Angstgegner voor me. Na 9 spellen stond ik laatste. Maar met mahjongs in de 10e, 11e en 12e spellen draaide ik de rollen volledig om. De mooiste was een zelfgepakte drie oplopende zuivere pungen waarmee ik 120 punten kon bijschrijven. Ik had de luxe dat zowel een bamboe 3 als een bamboe 6 me deze fraaie combinatie zou opleveren, het werd een bamboe 3. Ondanks een valse mahjong (slechts 7 punten...) kwam mijn tafelwinst niet meer in gevaar.

Met 10 tafelpunten (uit 12) naderde ik ongetwijfeld de top van het klassement. De Française Mélanie Moreau prijkte met 12 punten bovenaan. En laat nu uitgerekend zij aan tafel 7 zitten... Ook Frauke Roos (Dld) en Dennis Boekstaaf zijn sterke spelers. Frauke pakt gedecideerd de kop door een fraaie selfpick van lower tiles, maar na 8 spellen zitten we weer op een zakdoek. Mélanie scoort vervolgens flink met een door mij weggegooide steen en lijkt er met de buit vandoor te gaan. Op het moment suprême maak ik echter hoekstenenchows met een vijvenpaar. Als ik in het allerlaatste spel dan ook nog all types maak met drie verborgen pungen zijn de 4 punten in de tas.

Ik ben de koning te rijk en sta nu (2e!) in het tussenklassement!

Hopelijk blijft de wong nog wat langer blij me....


Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen).