Het was alweer even geleden dat ik een serieus toernooi speelde (het Bondstoernooi reken ik daar namelijk niet toe). Ik had dan ook erg veel zin in het Kongroverstoernooi. Connexxion-bus 300 bracht me vanaf Station Haarlem in een uurtje rechtstreeks naar de speellocatie, de kantine van verpleegtehuis De helpende hand in Amstelveen. Daar trof ik onder meer mijn clubgenoten Dini, Janie, Jeroen, Leny, Nino, Wil en ook Yvonne (als spelende ontvangstdame en mahjongmiss). Daar hadden JanW en Aty ook bij willen zijn, maar een communi-catiefoutje hield ze thuis.
In de eerste ronde trof ik Nino, debutant op competitieniveau. Hij had me kort daarvoor verteld hoe hij baalde van het feit dat hij geen gooi meer kan doen naar de felbegeerde titel van Nederlands recreantenkampioen op het Valentijnstoernooi, onze thuiswedstrijd. Behalve Nino schoven Trees en Neil aan bij tafel 5, de tafel die ik de hele dag bezette. We speelden een gezellige maar ook spannende partij waarin ik uiteindelijk aan het langste eind trok. Daarbij had ik wel het geluk dat Neil eenmaal drie gesloten pungen vergat te tellen bij een zelfgetrokken mahjong.
In ronde twee ontving ik Berry, André en de sterke Martha. Ondanks vijf mahjongs in elf spellen moest ik de tafelwinst aan mijn tafeldame laten omdat ik ook veel weggaf en met de laatste mahjong 8 puntjes te kort kwam. Hoogtepunt voor mij was de all-fives-hand met drie gelijke, gemengde chows.
Halverwege de dag stond ik dus op 6 tafelpunten, een score die uitzicht gaf op een mooie ereplaats. In de volgende ronde verhoogde ik dat aantal echter met slechts 1 punt. Tafelgenote Eveline koos namelijk deze ronde uit om haar schamele score flink op te krikken. Ze sprintte onmiddelijk uit het zicht met vijf achtereenvolgende mahjongs. Omdat Annemieke daarna een goede mahjong haalde was ik op achtervolgen aangewezen. Even passeerde ik haar met twee puntjes, maar daarop had ze direct een beslissend antwoord. De arme Dimphy figureerde even kansloos als ze de twee voorgaande partijen was.
Ook in de laatste ronde moest ik het met 1 punt doen. Uitgerekend clubgenoot Jeroen zorgde er met een gevaarlijke discard voor dat Karst me in het laatste spel van de tweede plek stootte. Had ik hem in de spellen daarvoor maar maar wat moeten spekken ... Over spekken gesproken, dat is wat wij drieën deden bij Ingrid ('Rotterdam, Rotterdam, Rotterdam'). Ze profiteerde maximaal van onze risico's en nam de vier punten dankbaar in ontvangst.
De 8 punten met 122 mahjongpunten bleken uiteindelijk goed voor een 20e klassementsplek in een veld van 52 deelnemers. En omdat kopvrouw Yvonne het maar iets beter deed viel er weer weinig te juichen voor de competitiespelers van Bamboe Acht. Gelukkig voor de club gold dat niet bij de recreanten. Toen spreekstalmeester Gert de top-3 bekend ging maken was Janie's naam nog niet genoemd. De bronzen podiumplek bleek haar ten deel te vallen, met een mooie trofee en een rol in de huldigingsceremonie als beloning. Dat was verdiend want in de laatste ronde wist ze koploper Dennis te verslaan. Dini (8e) en Leny (11e) deden het ook goed.
De prijswinnares bood me ook nog eens een lift aan die ik dankbaar accepteerde. Zo vaak krijg ik niet de kans om bij een succesvol clubgenoot in de auto te zitten :).…
Deze tekst verscheen eerder (met beeldmateriaal) op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten