zaterdag 28 oktober 2017

Begin van een betere toekomst?

Afgelopen vrijdagmiddag bezocht ik het symposium met de alarmerende titel Muziekarchieven bedreigd. Aanleiding voor deze bijeenkomst was het verschijnen van het boek Opslaan en vernietigen – Muziekarchieven bedreigd van muziekpublicist Jacqueline Oskamp (beluister ook het interview op NPO Radio4).

Tenminste honderd belangstellenden kwamen samen in de Centrale Bibliotheek aan het Spui in Den Haag om te horen hoe het gesteld is met de (blad)muziekarchieven in ons land en hoe het zo ver heeft kunnen komen. Als informatiespecialist bij een van de door de drastische bezuinigingen opgeheven of kaalgeslagen instituten – de Muziekbibliotheek van de Omroep – had ik daar al wel een idee van. Het is niet overdreven om te beweren dat in de huidige situatie sprake is van een sterfhuisconstructie.

Ik trof in Studio B vele vakgenoten en bekenden, onder wie zelfs een Vlaamse collega (Johan Eeckeloo), die vanuit de Belgische residentie naar de Nederlandse was gekomen. We werden verwelkomd door dagvoorzitter Stephan Sanders en plaatsvervangend bibliotheekdirecteur Paul Broekhoff. ‘De grote opkomst toont aan dat het muzikale erfgoed velen na aan het hart ligt’ constateerde Jacqueline Oskamp verheugd aan het begin van haar exposé.


De schrijver had voor haar cultuurgeschiedkundige monografie Een behoorlijk kabaal onderzoek gedaan in muziekarchieven en vastgesteld dat ‘ons muzikale geheugen nu is weggestopt in de bezemkast, onvindbaar voor wie niet de weg weet‘. Volgens Oskamp voelt de Nederlandse overheid zich niet verantwoordelijk voor het nationale muzikale erfgoed (of gedraagt zich op zijn minst zo). Ze ziet hiervoor drie belangrijke redenen, die ze in haar boek uitgebreid over het voetlicht brengt:

• het cultuurrelativisme samen met gebrek aan idealen en visionaire gedachten
• het neoliberale gedachtengoed, waarin een instelling pas van waarde is als die zichzelf financieel kan bedruipen
• het geloof dat digitalisering tot belangrijke (kosten)reductie kan leiden waar het opslagruimte en personeel betreft

Frits Zwart, directeur van het Nederlands Muziek Instituut, toonde vervolgens de relevantie van de muziekarchieven aan. Hij wees op de recent verschenen Röntgen- en Van Gilse-series op het Duitse (!) cd-label CPO, Bas van Puttens biografie van Peter Schat, Willem Jan Cevaals monografie over Hendrik Andriessen en Albert de Klerk, Ian Borthwicks geannoteerde recensieverzameling van Jan Mul en de bekroonde cd-serie met cellosonates van vaderlandse componisten, uitgevoerd door de bevlogen Frans van Ruth en Doris Hochscheid. Ook Thea Derks had naar eigen zeggen haar Reinbert de Leeuw-biografie niet zonder de muziekarchieven kunnen schrijven. Volgens Zwart zou gedegen musicologisch bronnenonderzoek tevens een ander licht werpen op de verguisde componist Henk Badings.

Jazz-onderzoeker en -docent Loes Rusch brak een lans voor de voorwerpen die verschillende muziekculturen duiden en die - mits tentoongesteld - mensen kunnen inspireren. Ook wees zij op het eminente belang van archiefmedewerkers, wier inhoudelijke kennis naar nieuwe en diepere inzichten leidt: 'Want je weet niet wat je niet weet'.

Componist Daan Manneke vertelde in een persoonlijk relaas dat de vondst van een opname in het Instituut voor Beeld en Geluid ‘het begin was van de interesse in mijn eigen (muzikale) geschiedenis‘.

Tentoonstelling van door Joyce Vanderfeesten gemaakte foto's in de getroffen muziekarchieven
(middelste vijf geschoten in MCO-kelders)

De laatst geprogrammeerde spreker was Sander van Maas, die - als vertegenwoordiger de Raad van Cultuur - inzicht gaf in de analyse die de Raad maakt van de situatie in de sector na de bezuinigingsslag van vier jaar geleden. Hij benadrukte dat het ook in archieven gaat om mensen, dat het bieden van context een belangrijk aspect is van het archiefwerk en dat het de taak van de Raad is om oog te hebben voor de gehele sector.

Er werd overigens niet alleen gesproken over muziek. Dankzij violist Heleen Hulst en pianist Gerard Bouwhuis maakten de aanwezigen kennis met composities van Daniël Ruyneman en Daan Manneke.

Toen Jacqueline Oskamp haar boek had aangeboden aan concertprogrammeur David Dramm (‘Het weeshuis van de Nederlandse Muziek is een actiegroep voor onterecht vergeten composities. Wij herstellen het geheugenverlies.‘) en Den Haags cultuurwethouder Joris Wijsmuller hadden de aanwezigen een duidelijk beeld van de kaalslag in en de waarde van muziekarchieven.
De vraag die we, nu het ijzer heet is, snel moeten beantwoorden is 'Hoe nu verder?'. De krachten bundelen en zorgen dat de inzichten van vandaag leiden tot steun voor morgen, zou ik zeggen.
Gelukkig is in Hilversum sinds juni een begin gemaakt met een hoopgevend project, waarbij een groot deel van het 'radiorepertoire' (bladmuziek van voornamelijk lichte (!) muziek) zal worden gedigitaliseerd (en zo veel mogelijk online beschikbaar gesteld).

Lees ook het artikel van het Reformatorisch Dagblad.

dinsdag 3 oktober 2017

Yvon en Rik gaan Internationaal!!! (2)

29 September was het zover, met een delegatie van zes personen van Bamboe Acht zouden we afreizen naar het zuidelijk gelegen Leuven.
Ronald ging met vrouw en vrienden via Limburg. Eric, Marjoleine en Jacqueline reisden ’s morgens reeds, om het prachtige Leuven vooraf te aanschouwen. Wij (Rik en Yvonne) moesten eerst werken om ’s avonds - na waanzinnig fileleed - pas na 19 uur aan te komen in het mooie Heverlee, buurtgemeente van de toernooistad.
Zou niet erg geweest zijn als we niet een afspraak hadden met E, M en J om lekker te dineren in een sterrenrestaurant aldaar. Dat kon helaas geen doorgang vinden, daar bovengenoemd trio na sightseeing van de historierijke gameplaats hongerig inmiddels een etablissement had opgezocht. Jammer voor ons, maar meer dan terecht.
Wij hadden een prachtig oude hoeve geboekt om de nacht door te brengen om ons voor te bereiden op een toernooi met louter competitiespelers, wat Yvonne toch wel wat zorgen baarde.
Competitiespelers vindt ze toch anders dan recreanten, ze stressen, ze evalueren niet, houden je in de gaten, praten niet, en geven je niet de rust om te kijken als ze zelf al de rust gehad hebben om te kijken.
Na een verfrissende douche en een stevig ontbijt reisden we af naar de toernooilocatie (een kasteel volgens Eric). Dat kasteel viel een beetje tegen, het was een soort kantine van de plaatselijke punnikclub waar geen raam open kon en aan sfeer totaal geen aandacht gegeven was.
We ontmoetten bij entree natuurlijk onze clubgenoten en wisselden zoals gebruikelijk onze tafelindelingen uit. En wat bleek? In de eerste ronde was ik direct gekoppeld aan onze clubspelleider, mahjonggoeroe en vriend Ronald. Altijd spannend tegen hem, rivaliserend en aan de andere kant jammer dat je van elkaar punten moet pakken.
Het geluk was aan mijn zijde en won deze tafel met Ronald als goede derde. Altijd leuk om je evaluatiemomentje aan de bar te pakken. Yvonne pakte 0 punten aan tafel met een trio waarmee ze niet snel op de koffie zou gaan.
Tweede ronde viel zwaar tegen, ik kwam totaal niet in de wedstrijd. Dat kwam mede door een negatieve sfeerbepaler, die ongemerkt een dusdanige invloed op je concentratie heeft dat je ook maar niet enig moment het idee hebt dat je weer in de wedstrijd kan komen.
Dat hoort er natuurlijk allemaal bij, en zal waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn, maar als je deze mensen te veel treft, zal dat wel je speelvreugde ondermijnen.
De lunch was matig, maar dat geeft niet, want wat mag je verwachten na 260 km rijden en 23,- euro inschrijfgeld?
Derde ronde heb ik leuk gespeeld tegen de latere winnaar die zo verschrikkelijk veel Wong op z’n schouder had dat hij niet eens meer rechtop kon zitten. Maar wel een vrolijke, aardige vent, die in 1 toernooironde meer selfpicks haalde dan ik zou doen in een heel jaar competitie bij de Groene Draken.
Yvonne had het na de derde ronde gehad, zij zat bij iemand aan tafel die waanzinnig nadrukkelijk naar je gelaatsuitdrukkingen keek als je een steen pakte , waardoor Yvonne de neiging kreeg om haar gezicht in allerlei vreemde plooien te trekken om die mevrouw te misleiden en wellicht bij een volgend tournooi een Bourka aan te trekken. Dit was echt idioterie!!!
De vierde ronde speelde ik als vanouds en pakte behoorlijk wat Mahjongs aan een tafel met 75% Belgische schonen. Hele lieve, vrolijke, amicale, warme mensen. Yvonne was inmiddels klaar en speelde het toernooi op routine uit.
Ze kwam uit op 2 punten, Marjoleine op 4, Rik 6 en Eric, Jacqueline en Ronald hadden 8 puntjes bij elkaar gesprokkeld, waarbij geschreven moet worden dat alleen Ronald een plusscore had.

Al met al best ben ik tevreden over ons eerste toernooi over de grens. Het was onwennig m.n. voor Yvonne, maar samen weer een ervaring rijker en zo’n trip maken met zulke fijne clubgenoten en familie is zeker geen straf en absoluut voor herhaling vatbaar.


Na afloop in Leuven nog heerlijk gegeten met Dinie, John, Ronald en Annemarie. Heerlijk, gezellig en bedankt voor dit alles.

Groetjes Rik

 (gastblog t.g.v. de niet-werkende blogfunctie op de Bamboe Acht-website)

Yvon en Rik gaan Internationaal!!

Rik en ik gaan naar België, Leuven. Ons 1e toernooi buiten Nederland. Een aanal weken geleden al een hotel geboekt. Omdat we nooit iets aan onze verjaardagen doen hebben we onzelf verwend en een heel weekend gereserveerd in een oude Hoeve in Heverlee, net buiten Leuven.
Vrijdag om 15:00 uur vertrokken we naar het zuiden. Echter, door alle verkeersdrukte hebben we er ruim 4 uur over gedaan. Best vermoeiend, als je weet dat ik donderdagavond een feestje van mijn werkgever in Dordrecht had gehad waardoor ik maar viereneenhalf uur slaap heb genoten. Eric, Marjoleine en Jacqueline waren die ochtend al vertrokken. Zij stuurden tijdens onze reis al mooie foto’s door van historische gebouwen, zo ook van de speellocatie. Na het inchecken en onze spullen in onze suite te hebben gedeponeerd zijn wij op zoek gegaan naar een etablissement om onze honger te stillen. Dat werd de Zorba de Griek. Zij hadden een lopend buffet en levende muziek. Dus met een gyrossteak in de mond de sirtaki gedanst. Na het diner vroeg ons bedje ingedoken. Want om 7:00 zou de wekker weer gaan.

Om 8:00 uur zaten we zaterdagochtend aan een stevig ontbijt, zodat we met voldoende energie vertrokken naar de locatie waar het Rode Lotus-toernooi werd gehouden. Erics foto’s bleken niet hélemáal overeen te komen met het gebouw waarin het toernooi plaatsvond, maar desalniettemin hebben wij het toch gevonden. Sophie en Marieke organiseerden het pas voor de tweede keer en het is nog kleinschalig, maar alles was goed verzorgd. Er waren in totaal 40 deelnemers. We speelden 4x 100 minuten. Het was een toernooi voor competitiespelers, dus niet voor recreanten. Iedere recreant kan zich inschrijven maar is dus wel een competitiespeler. Ik vond dat wel lastig. Het ging snel, je werd in de gaten gehouden, niet alleen je weggegooide stenen maar ook je (poker)face. Alles moest zélf geteld en er mocht niet geholpen worden. In de 1e ronde had ik 0 punten. De 2e ronde 1 punt. Had vaak best mooie handen en was ook wel eens wachtend maar meestal moest ik die ‘HOE’ weer horen zonder dat ik ‘m zelf kon zeggen.

Tussendoor tijd voor een hapje en een drankje. De lunch was iets anders dan wij gewend waren. We kregen een pitabroodje gevuld met warm gekruid vlees wat je nog lekkerder kon maken met chilisaus. Ook was er voor de vegetariërs een broodje met ei en groente. Was echt heerlijk!!
Ronald          16e   8    66
Jacqueline      18e   8    -1
Eric            19e   8    -5
Rik             26e   6  -186
Marjoleine      34e   4  -347
Yvon            38e   2  -386
De 3e en de 4e ronde verliepen net zo als de 1e helft. De 3e ronde 0 punten en de 4e weer 1 punt. Het huilen stond me nader dan het lachen. Was geen bal meer aan voor mij. Ik merkte heel goed dat ik het met mijn niveau t.o.v. de competitiespeler niet red. Werk aan de winkel dus!! Mijn spelersnummer was 23 en meestal eindig ik wel in de buurt maar nu stond ik op de 38e plaats, op twee na laatste.
Toch vond ik het een hele ervaring. Volgend jaar weer! Nou , dan zal ik het toch wel beter kunnen dan te eindigen op plaats 38?


Na het toernooi hebben we Annemarie, vrouw van Ronald, die met twee vrienden Leuven aan het bekijken waren, opgespoord. Zij zaten bij een typisch Belgisch restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Het was reuze gezellig. Daar vandaan zijn zij weer teug naar Limburg en wij naar onze Hoeve gegaan. De volgende dag zijn wij Leuven ingegaan. Zoveel mooie historische gebouwen (nu veel als universiteit gebruikt), kerken en het stadhuis. Prachtig. De terugreis liep iets voorspoediger. Wij kijken terug op een supergezellig en mooi weekend. Bedankt Zuiderbuurtjes!!!

Hartelijke groet,Yvonne S

 (gastblog t.g.v. de niet-werkende blogfunctie op de Bamboe Acht-website)

Prijzenregen voor Bamboe Acht in IJsselstein

Afgelopen zaterdag was Bamboeacht met maar liefs 17 deelnemers vertegenwoordigd bij Negen Poorten-toernooi. Twee van hen zijn recreanten - Marianne en Yvonne S – en onder de 15 competitiespelers bevonden zich vier debutanten: Rik, Marjoleine, Ineke en ikzelf. Vorig jaar was ik bij de recreanten 7e geworden in IJsselstein.
In totaal waren er 32 deelnemers voor de recreanten en 68 voor de competitie.
Ik had voor de eerste partij wel een beetje de kriebels dacht echt van “Oké, nu gaat het gebeuren; streng en met mes op tafel”, maar dat viel heeeel erg mee. Het was eigenlijk niets anders dan bij de recreanten, behalve dat je niet meer met tellen wordt geholpen en het tempo wat hoger ligt. Maar dat vind ik alleen maar fijn.

In de eerste ronde haalde ik 1 punt (“Pfff, gelukkig toch een punt”), in tweede ronde 2 punten en kreeg wat meer vertrouwen. Na de lunch weer verder: derde ronde weer maar 1 puntje - maar tenminste een punt dus tevreden - en tot slot in vierde ronde weer 2 punten.
Rik vertelde dat hij ook wel een beetje gestrest was bij de start, maar dat was daarna ook over.
Ineke vertelde had wel mooie handen en regelmatig wachtend maar het kwam gewoon niet.
Yvonne S had de eerste ronde problemen met tafelgenoot wat het schrijven betrof. Dat lukte daar niet zo. Gelukkig goed opgelost. Yvonne is 11e geworden.
Tussendoor spraken we elkaar en hoorden we wat iedereen gedaan had.
José en Yvonne H gingen als een speer, dus was het in spanning wachten wachten op de uitslagen en de prijsuitreiking. En ja hoor, Yvonne op de eerste plaats en José op de tweede plaats! Super hoor!
Ook waren er twee troostprijzen voor Ineke bij de competitie en Marianne bij de recreanten.
Van de 17 deelnemers van Bamboeacht zijn er vier op het podium gekomen.
Ik heb genoten van een leuke dag en de kop is eraf bij de competitie.

hartelijke groet, Anna

 (gastblog t.g.v. de niet-werkende blogfunctie op de Bamboe Acht-website)

donderdag 22 juni 2017

Correspondent in Rīga

Van 18 t/m 22 juni 2017 vond in Rīga het jaarlijkse congres plaats van de International Association of Music Libraries, Archives and Documentation Centres (IAML). Plaats van handeling was de fraaie, majestueuze Latvijas Nacionālā bibliotēka (de Nationale Bibliotheek van Letland, zie banner). Van de openingsceremonie tot aan de excursiemiddag op woensdag volgde ik diverse lezingen en presentaties en deed daarvan verslag voor de Nederlandse Vereniging van Muziekbibliotheken, -archieven en -documentatiecentra (NVMB). Het programma was interessant en de organisatie vlekkeloos.
Hieronder volgt een overzicht in tweets, met links naar de acht blogs die ik over het congres schreef.




vrijdag 31 maart 2017

Reusachtige prestaties van Bamboe Acht

Dit weekend beleefden we een van de succesvolste toernooiresultaten uit de clubgeschiedenis. Van de 19-mans delegatie bereikten maar liefst drie Bamboe Acht'ers de competitie- en recreantenpodia bij de 9e editie van het Reus van Rotterdam-toernooi.
Eric leek het tot Reus te schoppen, maar moest zijn meerdere erkennen in de Vlaamse Reuzin Sophie Kemper. Wil won haar laatste partij van de dag en sprong in extremis naar de derde plaats. Bij de recreatieve spelers beklom Antoinette het podium met 11½ punt. Eric beschrijft hoe zijn toernooi verliep.

Na als toernooileider te hebben gefungeerd bij ons Valentijnstoernooi reisde ik met Luuk naar Rotterdam, gretig om na twee maanden weer zelf te spelen. De laatste toernooien (13 Wezen, Bondstoernooi, Kongrovers) bereikte ik steevast hoge klasseringen dus ik wilde van de kennelijke vorm/wong profiteren.
In de eerste speelronde trof ik Ronald, Anja van den Bogaart en Linda Mous (Reus-winnares in 2015). Ik begon met een zelfgepakte mahjong en dat bleek de opmaat voor een waterval van dergelijke mahjongs. Net toen Anja opstoomde besliste ik de partij met een selfpick van 43 punten. Dankzij de score van 255 punten prijkte ik direct bovenaan de tussenstand [correctie: in ronde 1 leidde Rudy Wong-Chung, red.].
In de tweede en derde rondes won ik ook mijn tafels overtuigend, eveneens met voor mij ongewoon hoge scores (resp. 220 en 207 punten). Kijkend naar de ranglijst vond ik mijn naam steeds op 1 terug (nummer 2 Sophie Kemper hield echter gelijke tred). Even flitste de gedachte aan de plaatselijke trots Feyenoord door mijn hoofd 'Vanaf de eerste speelronde aan kop en kampioen'. Jammer genoeg liep het (voor mij) anders.

Toen ik voor de laatste ronde naar tafel 8 liep werd ik verwelkomd door drie dames; Désirée Heemskerk won vorig jaar het toernooi, Nicole Haasbroek was een van mijn concurrenten voor de eindzege en Eugenie Teunissen voorkwam dat ik in november het 13 Wezen-toernooi op mijn naam kon schrijven. In het eerste spel gaf ik direct een mahjong weg aan Eugenie en meteen daarna aan Nicole. Hoewel Eugenies speelstijl me totaal niet ligt nam ik me voor rustig te blijven en me ook niet te laten afleiden door de dollende onderonsjes van Désirée en Nicole. In het vijfde spel wist ik een zuivere hand inclusief straat te verzilveren zodat ik weer licht in de plus kwam (en tweede achter Nicole).

Helaas kwam ik er daarna niet meer aan te pas. Het lukte me Désirée voor te blijven en ik had het geluk dat Eugenie in het laatste spel de 4 punten van Nicole afsnoepte. Nonchalant langs haar tafel lopend zag ik dat Sophie 2 punten had gescoord. Ik won het toernooi dus niet en voelde me zelfs niet zeker van een podiumplaats. Verrast en verheugd merkte ik dat ik het toch tot vice-kampioen had geschopt. En mijn vreugde nam nog toe toen bleek dat onze club nog meer prijswinnaars leverde. Een toptoernooi, kortom! Dank voor de organisatie ENMV!