zondag 14 oktober 2012

Grace à Twitter

Een ruim jaar geleden maakte ik kennis met een zangeres uit Zutphen. Dat ging niet op de gebruikelijke weg maar via het sociale medium Twitter. Ik gebruik Twitter voornamelijk om de diensten van de Muziekbibliotheek van de Omroep te verspreiden, maar ditmaal raakte ik privé met een vocaliste aan de praat over kapla, de houten speelgoedplankjes (voor zover dat gaat in 140 tekens incl. spaties). We bleken zoons te hebben van dezelfde leeftijd en gedeelde voorkeuren voor o.a. het vrijeschoolonderwijs, de Wadden en de Franse taal. We gingen elkaar volgen en elkaars boodschappen lezen. Langzamerhand leer je elkaar zo een beetje kennen.
Anderhalve maand geleden vierde mijn moeder haar 70e verjaardag met vaartocht in Broek op Langedijk een etentje in Kolhorn. Die leeftijd bereik je niet elke dag en ik ging daarom op zoek naar een origineel cadeau. Iemand van 70 heeft eigenlijk alles al en wat zo iemand nog niet heeft wil hij waarschijnlijk niet.
Mijn moeder heeft ook iets met de Franse taal en opeens bleek één plus één twee.
De zangeres is namelijk gespecialiseerd in Franse chansons. Op basis van een kort fragment op haar website informeerde ik of zij te engageren zou zijn en toen daarop zij bevestigend antwoordde, collecteerde ik in de familie om een verjaardagsconcert te kunnen organiseren. Mijn moeder reageerde enthousiast toen we haar het optreden zingend  - op de melodie van La montagne van Jean Ferrat - aanboden.


Een datum werd gevonden en zo kwam het dat ongeveer 40 genodigden vanmiddag in het fraaie kerkje in haar woonplaats kwamen luisteren naar Sous le charme, bestaande uit de innemende alt-mezzo Ineke van der Borg en de al even vriendelijke gitarist Eduard Peelen (naamgever van de rockband Van Peelen).
Ineke had me vooraf de 24 chansons op haar repertoire gestuurd, waaruit ik 18 - merendeels serieuze - liedjes koos. Ondanks een onhandige verkoudheid reisde ze naar West-Friesland af. Ik was erg nieuwsgierig of de sympathieke indruk die ik via Twitter van haar had gekregen zou kloppen en hoe de gok zou uitpakken om een mij onbekende zangeres uit te nodigen. Het bleek een voltreffer!
Ineke heeft een heerlijk soepele stem,waarmee ze nooit op de grenzen van haar bereik stuitte. Begeleider Eduard leverde een passende, sfeervolle basis. Gesteund door een uitgebreid palet van gezichtsuitdrukkingen - Edith Piaf was daarbij nooit ver weg - weet ze de inhoud van de liedjes perfect over te brengen. Ze leidt ze bovendien kundig in, prettig voor hen die het Frans niet machtig zijn.
Haar repertoire bevat prachtige, gevoelige liedjes (hoe kan het ook anders bij chansons). Mijn favorieten waren Göttingen (Barbara), Petite Marie (Francis Cabrel) en Tous les garçons ... (Françoise Hardy). Indrukwekkend waren het a cappella uitgevoerde Y avait tant d'étoiles (Patricia Kaas) en de duizelingwekkende woordenstroom van Barbara's Mon enfance. Maar ook voelt Ineke zich thuis in enkele meezingers (bv. La ballade des gens heureux).
Mijn moeder bedankte me uitvoerig voor het organiseren van een onvergetelijke middag en het gros van de gasten sprak vol bewondering over Ineke's vocale kwaliteiten. Zo'n zangeres verdient een groter publiek!
En dit alles ... grace à Twitter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten