woensdag 19 juni 2013

Een memorabel NK (met een katertje)

Allemensen, wat kan zo'n mahjongtoernooi toch spannend zijn!
Gewoonlijk speel ik bij toernooien een zeer ondergeschikte rol, maar sinds ik Abraham heb ontmoet lijkt alles anders. Met de kampioensbroche opnieuw op de kraag van mijn overhemd schoof ik aan bij tafel 9 voor de tweede dag van het Open Nederlands Mahjongkampioenschap. Als tweede in het tussenklassement hoop ik minimaal de beste Nederlander te kunnen blijven en zo Nederlands Kampioen te worden.

Uwe Pekau (DLD), Christiane D'Angelo (FRA) en Serena Porrati (ITA) verwelkomden me hartelijk aan deze 'Europese' tafel. Er werd zeer verdedigend gespeeld, maar Serena slaagde er - ondanks twee remises - in haar tafelgenoten in de min te spelen. Een flinke self-pick van 25 punten in het 9e spel leverde daaraan de grootste bijdrage. Mijn klassement was gebaat bij een inhaalrace. Met drie mahjongs in de laatste vier spellen kwam die er ook, maar Serena (de uiteindelijke nummer 3) kreeg ik niet meer te pakken.

Na een veel rijkere lunch dan gisteren arriveerde ik aan tafel 11. Chris Janssen, Neil CornĂ© en clubgenoot Harry (Kal) waren de tegenstanders. Na vier spellen stond ik op 120 punten, dankzij een mooie self-drawn mahjong. Langzaam maar zeker begon Harry aan die voorsprong te knabbelen, totdat hij na de westenwindronde twee puntje op mij voor stond (van je clubgenoten moet je het maar hebben ...). Werk aan de winkel dus! Met het mes tussen de tanden knokte ik me in het laatste spel langs de Huizenaar en bracht m'n totaal op 20 tafelpunten. Het aantal mahjongpunten is hoog genoeg om de kop te nemen. Stel je toch eens voor, Eric als Nederlands kampioen!

Mijn belangrijkste belager voor die prestigieuze titel was Bert Claessen, een veelzijdige, door de wol geverfde speler. Hij stond 2 tafelpunten en de nodige mahjongpunten op me achter. Opnieuw aan tafel 11 trof ik de landgenoten Ton Rijnders, Oscar van den Nieuwendijk en de Vlaming Rudi Kopmanis. Rudi's spel ligt mij gewoonlijk niet en zo ook nu. Helaas voor mij ontrolde zich - een statistisch bezien - zeer onwaarschijnlijk scenario. In (slechts) 12 zeer behoudende spellen slaagde ik er niet in ook maar een enkele mahjong te maken. Mijn tafelgenoten regen de mahjongs (m.n. self-picks) echter aan elkaar, mij naar een kansloze nederlaag spelend. Uiteindelijk werd de score van -170 me fataal. Bert scoorde twee tafelpunten en passeerde me op de ranglijst dankzij een hoger aantal mahjongpunten.

In de eindstand duikelde ik om dezelfde reden naar een zesde plaats, relativerend bezien een zeer knap resultaat (hahaha).
Aty, Harry, Jeroen, Nino, Wil en Yvonne wil ik danken voor de aanmoedigingen, de steun en het medeleven. Het is heerlijk om lid te zijn van deze club.

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen en de uitslag)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten