woensdag 19 december 2012
L.A.R.S: Steeds wisselende stemmingen
L.A.R.S: Steeds wisselende stemmingen: "Wat zou er met die ambulance zijn? Het is nog niet eens begonnen". "Er staat iets met wens op de zijkant. Volgens mij is het iets waar...
zondag 18 november 2012
Officieel scheidsrechter!
Vandaag liet ik de pupillen van DSS E8 over aan een vervanger en toog ik naar het Fulco Theater in IJsselstein voor een scheidsrechtertraining, georganiseerd door de Nederlandse Mahjong Bond onder auspiciën van de European Mahjong Association. Mijn belangrijkste reden om deel te nemen is dat ik bij onze club als spelleider regelmatig vragen krijg waarop ik het antwoord niet exact weet.
Onder de 17 cursisten - waaronder enkele 'recidivisten' - bevond zich de fine fleur van mahjongend Nederland die zeer geïnteresseerd en aandachtig luisterde naar lerares Paula Pereira Gomes (Rijnders). Paula loodste ons onderdeelsgewijs door de Engelstalige lesstof. Ze vertelde over de rol en het gewenste gedrag van de scheidsrechter, behandelde uitgebreid de spelregels en de gedachte die er aan ten grondslag ligt en legde uit hoe om te gaan met spelers die zondigen tegen de etiquette. Regelmatig bespraken we praktijkgevallen van recente toernooien en leerden hoe die te beoordelen.
Natuurlijk moest worden getest of het geleerde aan het einde van de training nog kon worden opgediept. In 25 Engelstalige vragen testte men alle aspecten van de theorie. Het was voor de meesten flink spannend of ze de vereiste 17 goede antwoorden zouden halen, ook voor mij. Uiteindelijk bleek onze Nino dat quotum helaas niet te hebben gehaald. De anderen zullen volgende week - voor zover aanwezig - in Berlicum officieel worden beëdigd. Vanaf dat moment beschikt ons land dus over een aardig contingent referees.
Het examen kende geen praktijkgedeelte, mijn vraag is daarom om ons een rustige start te gunnen op de komende toernooien ;).
Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
Onder de 17 cursisten - waaronder enkele 'recidivisten' - bevond zich de fine fleur van mahjongend Nederland die zeer geïnteresseerd en aandachtig luisterde naar lerares Paula Pereira Gomes (Rijnders). Paula loodste ons onderdeelsgewijs door de Engelstalige lesstof. Ze vertelde over de rol en het gewenste gedrag van de scheidsrechter, behandelde uitgebreid de spelregels en de gedachte die er aan ten grondslag ligt en legde uit hoe om te gaan met spelers die zondigen tegen de etiquette. Regelmatig bespraken we praktijkgevallen van recente toernooien en leerden hoe die te beoordelen.
Natuurlijk moest worden getest of het geleerde aan het einde van de training nog kon worden opgediept. In 25 Engelstalige vragen testte men alle aspecten van de theorie. Het was voor de meesten flink spannend of ze de vereiste 17 goede antwoorden zouden halen, ook voor mij. Uiteindelijk bleek onze Nino dat quotum helaas niet te hebben gehaald. De anderen zullen volgende week - voor zover aanwezig - in Berlicum officieel worden beëdigd. Vanaf dat moment beschikt ons land dus over een aardig contingent referees.
Het examen kende geen praktijkgedeelte, mijn vraag is daarom om ons een rustige start te gunnen op de komende toernooien ;).
Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
vrijdag 16 november 2012
De verkwanseling van een unieke muziekbibliotheek
De titel van de blogtekst - Muziekbibliotheek van de Omroep: Waarheen, waarvoor? - die ik een ruim jaar geleden schreef is nog steeds actueel. Ik beschreef daarin de dreigende situatie rond de Muziekbibliotheek van de Omroep en andere onderdelen van het Muziekcentrum van de Omroep (MCO). Directeur Anton Kok hield begin 2011 de muziekbibliotheek ‘om tactische redenen’ buiten het door OCW-minister Van Bijsterveldt (verantwoordelijk voor Media) toegekende budget, in de hoop (overtuiging was het niet, bleek later) in een later stadium elders financiering voor haar te vinden. Impliciet gaf hij daarmee een voor ons, bibliotheekmedewerkers, negatief signaal af (als je eigen directeur je al buitensluit…). De aanvullende financiering bleek te veel gevraagd en onze directeur zette zijn tactische faux pas niet recht. Maar - voor ons hoopgevend - de minister vroeg wel om een visie op de muziekbibliotheek, die we haar eind juni deden toekomen.
Deze vraag en de verankering van de muziekbibliotheek in de mediawet zag ik lange tijd als een reddingboei. Onze directeur beschreef 'Media' bovendien als minder kil en berekenend dan ‘Cultuur’ en bovendien gevoeliger voor niet-financiële argumenten. Na gesprekken met diverse (mogelijke) belanghebbenden stelde onderzoeksbureau Berenschot een eerste aanvraag op. Daarin lanceerden we het idee om - met behoud van enkele taken van het wegbezuinigde Muziek Centrum Nederland, waar onze directeur een bestuursfunctie had - te komen tot een ‘Nationaal Bladmuziek Instituut’, naar analogie van het verwante Instituut voor Beeld en Geluid. Het bleek helaas politiek niet haalbaar.
Voortbordurend op de conclusies van Berenschot dienden we een tweede plan in. Dit had puur betrekking op de muziekbibliotheek. Mijns inziens was dit eveneens een inhoudelijk goed verhaal dat ook financieel reëel leek: in plaats van het oorspronkelijke budget (€ 820.000 en 9½ FTE) gaven we aan de drie kerntaken te gaan realiseren met een minimale bezetting van 3½ FTE en € 300.000 (excl. € 110.000 huisvestingskosten, ons voorgespiegeld als belangrijk voor het behoud van het huidige gebouw als thuishaven voor RFO en GOK, maar inmiddels kennelijk irrelevant).
Hoewel de ‘werkvloer’ binnen de omroep heeft aangegeven de muziekbibliotheek nodig te hebben en als waardevol te beschouwen speelt de Publieke Omroep (NPO) stommetje met de hand op de knip. Het lijkt er sterk op dat ook de muziekbibliotheek slachtoffer wordt van de al jarenlang verstoorde relatie tussen MCO en NPO, spanningen die enerzijds voortkomen uit artistieke meningsverschillen en de ambities van het Radio Filharmonisch Orkest en anderzijds uit angst, arrogantie en gebrek aan visie bij de omroep.
Maandag ontvingen we eindelijk de op het ministerie zoekgeraakte (?!) reactie van de minister, ondertekend door de kersverse OCW-staatssecretaris Sander Dekker. De brief verwijst slechts naar de in 2011 vastgestelde bezuinigingen, waarbij men de visie - schandalig genoeg - inhoudelijk compleet negeert. Dat accepteren we natuurlijk niet.
Gestuurd door NPO geven inmiddels kwartiermaker Bart Drenth en zijn aanstaande opvolger Dick van der Meer vorm aan een Stichting Omroep Ensembles (SOE). Daarin is schraalhans keukenmeester en het huidige MCO-management praktisch monddood. De muziekbibliotheek verricht dan nog slechts de ensembletaak, met alleen een orkest- en een koorbibliothecaris en een collectie die qua omvang minder dan 1% beslaat van de huidige. Zelfs het aan ons toegezegde ‘natte-vingerbedrag’ van € 50.000 (‘genoeg’ voor een enkele beheersformatieplaats) is naar verluid verdampt.
Daarmee dreigt een realiteit waarin een van Europa’s grootste en veelzijdigste bladmuziekcollecties verweesd raakt, met onzekere levenskansen. Voor het beheer (collectievorming, catalogusrecords/metadata, website, muziekschatten) nam nog geen organisatie verantwoordelijkheid. Alles wat in de afgelopen 70+ jaar is geïnvesteerd staat per 1 augustus op straat (zowel collectie als personeel) en dus is er sprake van een ongekende kapitaalvernietiging. Omdat we een ramp van deze omvang niet echt bevroedden, moeten we ons opnieuw beraden op welke wegen we gaan inslaan. Na een geanimeerd gesprek met onze directeur is de conclusie gerechtvaardigd dat we ons aan het lijntje hebben laten houden, te veel vertrouwden op de redelijkheid van NPO en politiek en onszelf verwijten nog geen serieus Plan B te hebben. Wij als bibliotheekmedewerkers voelen ons nu vrij om met de collectie de boer op te gaan.
Deze tekst verscheen eerder - met beeldmateriaal op Bibliotheek 2.0
Deze vraag en de verankering van de muziekbibliotheek in de mediawet zag ik lange tijd als een reddingboei. Onze directeur beschreef 'Media' bovendien als minder kil en berekenend dan ‘Cultuur’ en bovendien gevoeliger voor niet-financiële argumenten. Na gesprekken met diverse (mogelijke) belanghebbenden stelde onderzoeksbureau Berenschot een eerste aanvraag op. Daarin lanceerden we het idee om - met behoud van enkele taken van het wegbezuinigde Muziek Centrum Nederland, waar onze directeur een bestuursfunctie had - te komen tot een ‘Nationaal Bladmuziek Instituut’, naar analogie van het verwante Instituut voor Beeld en Geluid. Het bleek helaas politiek niet haalbaar.
Voortbordurend op de conclusies van Berenschot dienden we een tweede plan in. Dit had puur betrekking op de muziekbibliotheek. Mijns inziens was dit eveneens een inhoudelijk goed verhaal dat ook financieel reëel leek: in plaats van het oorspronkelijke budget (€ 820.000 en 9½ FTE) gaven we aan de drie kerntaken te gaan realiseren met een minimale bezetting van 3½ FTE en € 300.000 (excl. € 110.000 huisvestingskosten, ons voorgespiegeld als belangrijk voor het behoud van het huidige gebouw als thuishaven voor RFO en GOK, maar inmiddels kennelijk irrelevant).
Hoewel de ‘werkvloer’ binnen de omroep heeft aangegeven de muziekbibliotheek nodig te hebben en als waardevol te beschouwen speelt de Publieke Omroep (NPO) stommetje met de hand op de knip. Het lijkt er sterk op dat ook de muziekbibliotheek slachtoffer wordt van de al jarenlang verstoorde relatie tussen MCO en NPO, spanningen die enerzijds voortkomen uit artistieke meningsverschillen en de ambities van het Radio Filharmonisch Orkest en anderzijds uit angst, arrogantie en gebrek aan visie bij de omroep.
Maandag ontvingen we eindelijk de op het ministerie zoekgeraakte (?!) reactie van de minister, ondertekend door de kersverse OCW-staatssecretaris Sander Dekker. De brief verwijst slechts naar de in 2011 vastgestelde bezuinigingen, waarbij men de visie - schandalig genoeg - inhoudelijk compleet negeert. Dat accepteren we natuurlijk niet.
Gestuurd door NPO geven inmiddels kwartiermaker Bart Drenth en zijn aanstaande opvolger Dick van der Meer vorm aan een Stichting Omroep Ensembles (SOE). Daarin is schraalhans keukenmeester en het huidige MCO-management praktisch monddood. De muziekbibliotheek verricht dan nog slechts de ensembletaak, met alleen een orkest- en een koorbibliothecaris en een collectie die qua omvang minder dan 1% beslaat van de huidige. Zelfs het aan ons toegezegde ‘natte-vingerbedrag’ van € 50.000 (‘genoeg’ voor een enkele beheersformatieplaats) is naar verluid verdampt.
Daarmee dreigt een realiteit waarin een van Europa’s grootste en veelzijdigste bladmuziekcollecties verweesd raakt, met onzekere levenskansen. Voor het beheer (collectievorming, catalogusrecords/metadata, website, muziekschatten) nam nog geen organisatie verantwoordelijkheid. Alles wat in de afgelopen 70+ jaar is geïnvesteerd staat per 1 augustus op straat (zowel collectie als personeel) en dus is er sprake van een ongekende kapitaalvernietiging. Omdat we een ramp van deze omvang niet echt bevroedden, moeten we ons opnieuw beraden op welke wegen we gaan inslaan. Na een geanimeerd gesprek met onze directeur is de conclusie gerechtvaardigd dat we ons aan het lijntje hebben laten houden, te veel vertrouwden op de redelijkheid van NPO en politiek en onszelf verwijten nog geen serieus Plan B te hebben. Wij als bibliotheekmedewerkers voelen ons nu vrij om met de collectie de boer op te gaan.
Commentaar, suggesties of gefundeerde kritiek zijn meer dan welkom.
Deze tekst verscheen eerder - met beeldmateriaal op Bibliotheek 2.0
zondag 11 november 2012
Toch een nuttige studiedag
Vandaag bezocht ik de FOBID-studiedag 'Klant en backoffice - werkprocessen in beeld' als vertegenwoordiger van de serieus in haar bestaan bedreigde Muziekbibliotheek van de Omroep.
Ik ben niet echt een 'studiedagentijger', maar als catalogiseerder (van bladmuziek) en metadatabeheerder heeft een bijeenkomst georganiseerd door de Commissie Ontsluiting mijn volle aandacht. Zeker vergeleken met de vorige over RDA & FRBR vind ik dat het er vandaag tam aan toeging.
FCO-voorzitter Marjolein Nieboer trapte af met bemoedigende woorden over de voortgang van de aanstaande invoering van RDA in Nederland, waarna de Leidense bijzonder hoogleraar Adriaan van der Weel mijn vermoeden bevestigde dat we allemaal slaven van de technologie aan het worden zijn. Ook de bijdrage van HvA-docente Marjolein van der Linden had - hoewel interessant - voor mij een te hoog abstractieniveau en ook met het middagprogramma over efficiency en workflows kan ik niet echt veel.
De bijdrage van informatiearchitect Gerard Kuys was meer to the point. Een dag nadat ik de Global Council sessie van Max Klein en Merrilee Proffitt over de interactie tussen de Engelse Wikipedia en The Virtual International Authority File live volgde sprak Kuys over de verrijking van DBpedia met de formele onderwerpsontsluitingmiddelen uit de bibliotheekwereld, een typisch win-winproject. Beide ontwikkelingen vind ik interessant (en concreet).
De dag werd afgesloten door 'bibliotheekprofessor' Frank Huysmans, die wees op het belang van informatievrijheid in de huidige maatschappij waarin politiek en vrije markt proberen die aan banden te leggen. Op propagandistische wijze riep hij ons, informatieprofessionals, op ons te verenigen en voor de burgers te strijden tegen die beperking. Link naar het bijbehorende manifest.
Een van de waardevolle zaken van zo'n studiedag is natuurlijk het onderhouden van bestaande en maken van nieuwe contacten. Zo liet ik mij door Ben Landsbergen (OCLC) bijpraten over de ontwikkelingen voorafgaand aan de invoering van RDA, vroeg ik Gerard Kuys (Bibliotheek.nl) om raad m.b.t. de betere verspreiding van metadata en webcontent van de muziekbibliotheek, sprak ik met Daniel van Spanje (OCLC) over de waarde van VIAF en had ik geanimeerde lunchgesprekken met de vertegenwoordigsters van de TUs van Twente en Delft.
Al bij al was het dus toch een nuttige studiedag.
Deze tekst verscheen eerder - met beeldmateriaal op Bibliotheek 2.0
woensdag 7 november 2012
Een bijzondere trainingsavond
We beleefden geen reguliere trainingsavond gisteren. Niet zo een waarop Wil, Jan en ik met een vooropgesteld doel opdrachten geven aan onze clubgenoten en er gedegen wordt geoefend. Dat Jan afwezig was speelde wel mee, maar twee anderen redenen waren bepalender.
Eerst was daar het speciale bezoek van Anton Kösters, de voorzitter van de Nederlandse Mahjong Bond. Hij kwam sfeer snuiven, horen welke zaken er in onze club leven en natuurlijk ook spelen. Anton deed een aantal tafels aan en sprak tussen het mahjongen door met de Bamboe Acht’ers. Gezien het feit dat in onze vereniging veel recreatieve spelers huizen hoopt hij ook dat een of meer recreanten bereid zijn zitting te nemen in het NMB-bestuur. Hij constateerde al eerder dat Bamboe Acht zijn zaakjes prima op orde heeft (aantal actieve leden, deugdelijk spel- en lesmateriaal, goed georganiseerd, mahjongpromotie).
De meeste opwinding veroorzaakte echter de terugkomst van onze drie WK-gangers, Yvonne, Jeroen en Wil. Ze stalden hun trofeeën en andere curiosa uit op twee aparte tafels en vertelden enthousiast van hun belevenissen, zoals Wil en Jeroen al schriftelijk deden op www.mahjongnews.com en Yvonne via de mail aan mij persoonlijk. Vol bewondering en soms ook wel een tikkeltje jaloers keken en luisterden we toe. Mahjongnews-eigenaar Martin Rep had zaterdag zijn correspondenten op Schiphol verwelkomd en hen met een mahjongsieraad beloond. Jeroen kreeg in China al een onderscheiding voor zijn verdienste op het gebied van mahjongpromotie als organisator van de WK in Utrecht in 2010. En laureaat Yvonne kreeg voor haar prestaties in de landenploeg en haar viermansteam een medaille respectievelijk een fraai mahjongspel. Ze vertelde dat ze, in plaats van haar op zich al uitstekende 17 plek, afstevende op een sensationele 7 plaats. Met een grote voorsprong leidde ze in de laatste ronde toen haar Duitse tafelgenote een zelfgetrokken mahjong maakte van 160 punten. Yvonne gooide daarna ook nog de winnende steen voor een ander weg en weg ook was haar tafelwinst. Maar ja, dat is mahjong. Je weet nooit hoe lang de wong op je schouder blijft zitten.
Bij mijn tafelgenote Wil P. was dat gisteravond tamelijk lang. In de mahjongreeks (vier op ’n rij) die dit kersverse lid scoorde zat een zelfgepakte met vier verborgen pungen waarvan drie opeenvolgende (mixed, dus het viel nog mee …). Wil viel van de ene verbazing in de andere en kon de slaap vast een tijdje niet vatten. Hoewel de hoogstehandtrofee op een trainingsavond niet te winnen valt kreeg ze die toch mee. Dat was ook nog eens onterecht zo bleek want Kanna toverde deze mahjong uit de hoge hoed (zie foto onder) met voorzitter Anton aan haar tafel, die 107 punten noteerde.
Als gezegd, het was een bijzondere trainingsavond.
Deze tekst verscheen(met foto's) eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
Eerst was daar het speciale bezoek van Anton Kösters, de voorzitter van de Nederlandse Mahjong Bond. Hij kwam sfeer snuiven, horen welke zaken er in onze club leven en natuurlijk ook spelen. Anton deed een aantal tafels aan en sprak tussen het mahjongen door met de Bamboe Acht’ers. Gezien het feit dat in onze vereniging veel recreatieve spelers huizen hoopt hij ook dat een of meer recreanten bereid zijn zitting te nemen in het NMB-bestuur. Hij constateerde al eerder dat Bamboe Acht zijn zaakjes prima op orde heeft (aantal actieve leden, deugdelijk spel- en lesmateriaal, goed georganiseerd, mahjongpromotie).
De meeste opwinding veroorzaakte echter de terugkomst van onze drie WK-gangers, Yvonne, Jeroen en Wil. Ze stalden hun trofeeën en andere curiosa uit op twee aparte tafels en vertelden enthousiast van hun belevenissen, zoals Wil en Jeroen al schriftelijk deden op www.mahjongnews.com en Yvonne via de mail aan mij persoonlijk. Vol bewondering en soms ook wel een tikkeltje jaloers keken en luisterden we toe. Mahjongnews-eigenaar Martin Rep had zaterdag zijn correspondenten op Schiphol verwelkomd en hen met een mahjongsieraad beloond. Jeroen kreeg in China al een onderscheiding voor zijn verdienste op het gebied van mahjongpromotie als organisator van de WK in Utrecht in 2010. En laureaat Yvonne kreeg voor haar prestaties in de landenploeg en haar viermansteam een medaille respectievelijk een fraai mahjongspel. Ze vertelde dat ze, in plaats van haar op zich al uitstekende 17 plek, afstevende op een sensationele 7 plaats. Met een grote voorsprong leidde ze in de laatste ronde toen haar Duitse tafelgenote een zelfgetrokken mahjong maakte van 160 punten. Yvonne gooide daarna ook nog de winnende steen voor een ander weg en weg ook was haar tafelwinst. Maar ja, dat is mahjong. Je weet nooit hoe lang de wong op je schouder blijft zitten.
Bij mijn tafelgenote Wil P. was dat gisteravond tamelijk lang. In de mahjongreeks (vier op ’n rij) die dit kersverse lid scoorde zat een zelfgepakte met vier verborgen pungen waarvan drie opeenvolgende (mixed, dus het viel nog mee …). Wil viel van de ene verbazing in de andere en kon de slaap vast een tijdje niet vatten. Hoewel de hoogstehandtrofee op een trainingsavond niet te winnen valt kreeg ze die toch mee. Dat was ook nog eens onterecht zo bleek want Kanna toverde deze mahjong uit de hoge hoed (zie foto onder) met voorzitter Anton aan haar tafel, die 107 punten noteerde.
Als gezegd, het was een bijzondere trainingsavond.
Deze tekst verscheen(met foto's) eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
donderdag 25 oktober 2012
Grace à Twitter (2)
Schreef ik in de vorige bijdrage al over een unieke ervaring dankzij Twitter, vrij snel daarna kan ik weer in de pen klimmen voor een leuk avontuur via hetzelfde medium.
Een van mijn favoriete zangers is de soms stugge Ier Van Morrison. Recentelijk verscheen van hem een nieuw album getiteld Born to sing: No plan B.
Op Twitter zag ik gisteren een tweet voorbijkomen van Jan-Willem Roodbeen, presentator van de Roodshow op Radio 2. Via 'CD van jou, cd van mij' maakte men kans Morrisons nieuwe album te winnen. Ik gaf te kennen die cd wel te willen hebben, maar dat ik niet wist waarvoor die titel van een Acda & De Munnik-lied stond.
Het bleek een popquiz te zijn en voor zoiets ben ik wel te porren, dus stuurde ik op verzoek een mailtje. Vandaag werd ik direct gebeld of ik wilde meedoen, want het was de laatste dag dat de betreffende cd te winnen was. Ik was toevallig vrij dus ik stemde enthousiast in. Zowel de kandidaat als de presentator zetten drie cd's als prijzen in. Het aantal correct beantwoorde vragen bepaalt hoeveel de kandidaat krijgt of moet afstaan (dat laatste voor een veiling met een goed doel).
Terug van een lekkere boswandeling werd ik gebeld met drie muzikale vragen, die niet zo moeilijk waren dat ik het antwoord niet wist.
Binnenkort ontvang ik dus drie cd's: naast de genoemde zijn dat Bang Bang Boom Boom van Beth Hart en Miss Montreals I am Hunter. Opnieuw: Grace à Twitter.
Een van mijn favoriete zangers is de soms stugge Ier Van Morrison. Recentelijk verscheen van hem een nieuw album getiteld Born to sing: No plan B.
Op Twitter zag ik gisteren een tweet voorbijkomen van Jan-Willem Roodbeen, presentator van de Roodshow op Radio 2. Via 'CD van jou, cd van mij' maakte men kans Morrisons nieuwe album te winnen. Ik gaf te kennen die cd wel te willen hebben, maar dat ik niet wist waarvoor die titel van een Acda & De Munnik-lied stond.
Het bleek een popquiz te zijn en voor zoiets ben ik wel te porren, dus stuurde ik op verzoek een mailtje. Vandaag werd ik direct gebeld of ik wilde meedoen, want het was de laatste dag dat de betreffende cd te winnen was. Ik was toevallig vrij dus ik stemde enthousiast in. Zowel de kandidaat als de presentator zetten drie cd's als prijzen in. Het aantal correct beantwoorde vragen bepaalt hoeveel de kandidaat krijgt of moet afstaan (dat laatste voor een veiling met een goed doel).
Terug van een lekkere boswandeling werd ik gebeld met drie muzikale vragen, die niet zo moeilijk waren dat ik het antwoord niet wist.
Binnenkort ontvang ik dus drie cd's: naast de genoemde zijn dat Bang Bang Boom Boom van Beth Hart en Miss Montreals I am Hunter. Opnieuw: Grace à Twitter.
Mijn dochter filmde het telefoongesprek
zondag 14 oktober 2012
Grace à Twitter
Een ruim jaar geleden maakte ik kennis met een zangeres uit Zutphen. Dat ging niet op de gebruikelijke weg maar via het sociale medium Twitter. Ik gebruik Twitter voornamelijk om de diensten van de Muziekbibliotheek van de Omroep te verspreiden, maar ditmaal raakte ik privé met een vocaliste aan de praat over kapla, de houten speelgoedplankjes (voor zover dat gaat in 140 tekens incl. spaties). We bleken zoons te hebben van dezelfde leeftijd en gedeelde voorkeuren voor o.a. het vrijeschoolonderwijs, de Wadden en de Franse taal. We gingen elkaar volgen en elkaars boodschappen lezen. Langzamerhand leer je elkaar zo een beetje kennen.
Anderhalve maand geleden vierde mijn moeder haar 70e verjaardag met vaartocht in Broek op Langedijk een etentje in Kolhorn. Die leeftijd bereik je niet elke dag en ik ging daarom op zoek naar een origineel cadeau. Iemand van 70 heeft eigenlijk alles al en wat zo iemand nog niet heeft wil hij waarschijnlijk niet.
Mijn moeder heeft ook iets met de Franse taal en opeens bleek één plus één twee.
De zangeres is namelijk gespecialiseerd in Franse chansons. Op basis van een kort fragment op haar website informeerde ik of zij te engageren zou zijn en toen daarop zij bevestigend antwoordde, collecteerde ik in de familie om een verjaardagsconcert te kunnen organiseren. Mijn moeder reageerde enthousiast toen we haar het optreden zingend - op de melodie van La montagne van Jean Ferrat - aanboden.
Anderhalve maand geleden vierde mijn moeder haar 70e verjaardag met vaartocht in Broek op Langedijk een etentje in Kolhorn. Die leeftijd bereik je niet elke dag en ik ging daarom op zoek naar een origineel cadeau. Iemand van 70 heeft eigenlijk alles al en wat zo iemand nog niet heeft wil hij waarschijnlijk niet.
Mijn moeder heeft ook iets met de Franse taal en opeens bleek één plus één twee.
De zangeres is namelijk gespecialiseerd in Franse chansons. Op basis van een kort fragment op haar website informeerde ik of zij te engageren zou zijn en toen daarop zij bevestigend antwoordde, collecteerde ik in de familie om een verjaardagsconcert te kunnen organiseren. Mijn moeder reageerde enthousiast toen we haar het optreden zingend - op de melodie van La montagne van Jean Ferrat - aanboden.
Een datum werd gevonden en zo kwam het dat ongeveer 40 genodigden vanmiddag in het fraaie kerkje in haar woonplaats kwamen luisteren naar Sous le charme, bestaande uit de innemende alt-mezzo Ineke van der Borg en de al even vriendelijke gitarist Eduard Peelen (naamgever van de rockband Van Peelen).
Ineke had me vooraf de 24 chansons op haar repertoire gestuurd, waaruit ik 18 - merendeels serieuze - liedjes koos. Ondanks een onhandige verkoudheid reisde ze naar West-Friesland af. Ik was erg nieuwsgierig of de sympathieke indruk die ik via Twitter van haar had gekregen zou kloppen en hoe de gok zou uitpakken om een mij onbekende zangeres uit te nodigen. Het bleek een voltreffer!
Ineke heeft een heerlijk soepele stem,waarmee ze nooit op de grenzen van haar bereik stuitte. Begeleider Eduard leverde een passende, sfeervolle basis. Gesteund door een uitgebreid palet van gezichtsuitdrukkingen - Edith Piaf was daarbij nooit ver weg - weet ze de inhoud van de liedjes perfect over te brengen. Ze leidt ze bovendien kundig in, prettig voor hen die het Frans niet machtig zijn.
Haar repertoire bevat prachtige, gevoelige liedjes (hoe kan het ook anders bij chansons). Mijn favorieten waren Göttingen (Barbara), Petite Marie (Francis Cabrel) en Tous les garçons ... (Françoise Hardy). Indrukwekkend waren het a cappella uitgevoerde Y avait tant d'étoiles (Patricia Kaas) en de duizelingwekkende woordenstroom van Barbara's Mon enfance. Maar ook voelt Ineke zich thuis in enkele meezingers (bv. La ballade des gens heureux).
Mijn moeder bedankte me uitvoerig voor het organiseren van een onvergetelijke middag en het gros van de gasten sprak vol bewondering over Ineke's vocale kwaliteiten. Zo'n zangeres verdient een groter publiek!
En dit alles ... grace à Twitter.
woensdag 5 september 2012
Nieuw mahjongseizoen van start
Gisteravond zijn we officieel gestart met het mahjongseizoen 2012-2013. Als bestuurslid (een van de vijf) begon ik dat al op 20 augustus met een vergadering ten huize van voorzitter Wil. Daarin bepaalden we onder meer de speelagenda, stelden we de competitieopzet en de onderwerpen voor de eerste aflevering van de nieuwsbrief vast. Die viel een week voor de openingsavond bij de leden in de digitale brievenbus.
Net als voor de zomer carpoolde ik met José. Omdat ze zelf niet kon rijden nam ik plaats achter het stuur van haar automaat. Het was even wennen, dat rijden met slechts twee pedalen en zonder versnellingspook en ik denk dat ze opgelucht was toen ze ongedeerd weer thuis was ;).
Ik was zo vrij mijn twee kinderen mee te nemen naar De Princehof; Luuk om te spelen en Iris om te beoordelen of periodieke bardienst iets voor haar is. Ervaren barman Edwin leerde haar de kneepjes. De avond was de kinderen zeer goed bevallen.
Wil verwelkomde de 28 opgekomen leden en praatte ons bij. Vervolgens trakteerde Jeroen ons op een weetje over het edele spel, wat hij regelmatig van plan is te doen.
Er was nog een nieuwigheidje. Tijdens de seizoensopeningsavond spelen voortaan de kampioenen en vice-kampioenen van de Chu- en Li-competities met elkaar aan tafel 1. Deze variant op de Johan Cruijff-schaal heet bij Bamboe Acht 'Go with the wong'. Vice-Chu-kampioen Yvonne won deze erestrijd met overmacht.
Zaterdag houdt een octet (Aty, Harry, Jan, Janie, Jeroen, Nino, Wil en Yvonne) de Bamboe Acht-eer hoog op het eerste het beste toernooi, het Negen Poorten-toernooi in IJsselstein.
Zet 'm op, dames en heren!
Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
Net als voor de zomer carpoolde ik met José. Omdat ze zelf niet kon rijden nam ik plaats achter het stuur van haar automaat. Het was even wennen, dat rijden met slechts twee pedalen en zonder versnellingspook en ik denk dat ze opgelucht was toen ze ongedeerd weer thuis was ;).
Ik was zo vrij mijn twee kinderen mee te nemen naar De Princehof; Luuk om te spelen en Iris om te beoordelen of periodieke bardienst iets voor haar is. Ervaren barman Edwin leerde haar de kneepjes. De avond was de kinderen zeer goed bevallen.
Wil verwelkomde de 28 opgekomen leden en praatte ons bij. Vervolgens trakteerde Jeroen ons op een weetje over het edele spel, wat hij regelmatig van plan is te doen.
Er was nog een nieuwigheidje. Tijdens de seizoensopeningsavond spelen voortaan de kampioenen en vice-kampioenen van de Chu- en Li-competities met elkaar aan tafel 1. Deze variant op de Johan Cruijff-schaal heet bij Bamboe Acht 'Go with the wong'. Vice-Chu-kampioen Yvonne won deze erestrijd met overmacht.
Zaterdag houdt een octet (Aty, Harry, Jan, Janie, Jeroen, Nino, Wil en Yvonne) de Bamboe Acht-eer hoog op het eerste het beste toernooi, het Negen Poorten-toernooi in IJsselstein.
Zet 'm op, dames en heren!
Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.
woensdag 27 juni 2012
Hackathon, een inspirerende bijeenkomst
In de afgelopen 30 jaar hebben mijn collega’s en ik een klein half miljoen databaserecords ingevoerd op basis van internationaal afgesproken regels en standaarden. Deze bibliografische beschrijvingen (metadata) ontsluiten een deel van de enorme collectie bladmuziek en de boeken over muziek die de Muziekbibliotheek van de Omroep bezit. Samen met een aantal hulptabellen - waarvan die voor de gestandaardiseerde namen (authority file) de belangrijkste is – vormen ze de webcatalogus.
Deze is voor elke online actieve wereldburger raadpleegbaar, maar om de informatie erin te vinden moet men wel weten dat de catalogus bestaat. Zoekmachines vinden onze metadata namelijk niet omdat de catalogus(software) dat niet toelaat. Inmiddels slagen we er via twee omwegen in om de zoekmachines te helpen in hun zoektocht naar gegevens:
- via muziekschatten.nl; we exporteerden de metadata van de 5000 gedigitaliseerde items bladmuziek uit de MB-collectie naar een open-source database (PostgreSQL).
- via artikelen op muziekbibliotheekvandeomroep.nl en onze Facebook-pagina leggen we relevante fastlinks naar de metadata in onze catalogus. De automatische zoekprocessen (zoekrobots) van de zoekmachines kunnen zo de metadata lezen en indexeren.
Dat vind ik echter niet genoeg. Ik zou de door ons zorgvuldig ingevoerde, betrouwbare gegevens graag beschikbaarstellen aan ieder die er het nut van inziet. Dankzij contact met Monika Lechner (Stichting DEN) en later Lotte Baltussen (Instituut voor Beeld en Geluid/Open Cultuur Data) ontdekte ik de waarde en mogelijkheden van open data-initiatieven. Helaas beschik ik niet over de technische bagage die ik meende nodig te hebben om tot daden te komen. Om me daar echter niet achter te blijven verschuilen bezocht ik op de vrije zaterdag de hackathon van Hack de Overheid, een collectief van experts op het gebied van open data en open data-toepassingen.
Op zo’n hackathon presenteren data-eigenaren (waarvan ik er als catalogiseerder/applicatiebeheerder dus een zou kunnen zijn) metadata in gestructureerd formaat (meestal xml) aan app-ontwikkelaars. Hier vind je daarvan voorbeelden. De ontwikkelaars beoordelen of ze daarmee creatief aan de slag kunnen (en eventueel mee te doen aan een competitie als die van Open Cultuur Data). Omdat ik niet direct iets te bieden had besloot ik me nuttig te maken als verslaggever
Zo bezocht ik in de ochtend een presentatie van Julia Kramer en Laura Wismans. Zij willen met de webtool toevalofniet.com besluitvormingsprocessen inzichtelijk maken op basis van relaties tussen politici, bedrijven en organisaties (denk aan old boys networks).
Na gesprekken met Maarten Brinkerink en Lotte Baltussen besluit ik de schroom van me af te gooien en serieus te gaan bekijken hoe de MCOMB-metadata nuttiger kunnen zijn. En dan .. op het moment dat ik die laatste woorden schrijf komt Hans Nouwens zijn Twitter-account @openarchief aan me laten zien. Vandaag voegde hij daar on the fly de vers gepubliceerde dataset van het Regionaal Archief Leiden aan toe. ‘Doe ik ook graag voor muziekschatten, omdat ik er blij van word’, aldus Hans.
In die stemming verliet ik ook de bijeenkomst.
Deze blogtekst verscheen eerder (met foto's op de Bibliotheek 2.0-community)
donderdag 31 mei 2012
Genieten in Parijs
Vrijdag 11 mei reisde ik per Thalys naar Parijs. Belangrijkste reden daarvoor was dat ik zou deelnemen aan het tweedaagse mahjongtoernooi. Dankzij Thérèse – een Française die ik via mahjongtime.com leerde kennen en die al bij mij logeerde tijdens twee edities van ons Valentijnstoernooi – kon ik van mijn bezoek aan de lichtstad een ruime week maken (vanaf woensdag zelfs met gezin).
Thérèse woont sinds een jaar in Villejuif en op de avond van mijn aankomst mocht ik haar begeleiden op een welkomstpartijtje voor nieuwe inwoners van de stad. Dat bestond uit een videopresentatie, een koud buffet en een voorstelling van reuzenmarionetten op het plein.
Openingsdag
Zaterdag en zondag stonden dus in het teken van mahjong. In Parijs kennen ze ook een ploegenprijs en voor de gelegenheid vormde ik een kwartet met Yvonne (de enige andere Bamboe Acht’er) aanwezig, Thérèse en Phong,een Vietnamese Fransman die ook in Heemstede meedeed.
Het toernooi begon met een leuke Powerpoint-presentatie, waarin de teams werden voorgesteld en elk kwartet de loopbriefjes kon komen halen. Mijn geluksnummer (7) beloofde veel wong, dacht ik.
In de eerste ronde ontmoette ik Sylvie, Aziz en Simon, de latere winnaar. Dat trio bleek serieus, vlot en stil te spelen. In de twee uur speelden we een complete partij. Op een bepaald moment verhoogde mijn hartslag flink toen ik zeer snel wachtend was met een prachthand: open pungs witte draken, ringen 9, oostenwind en verder paartjes westenwind en tekens 1.
De ‘honors’ vlogen over tafel maar juist die twee niet. Hoewel ik aardig kon meekomen begon ik met een ‘0’.
In ronde twee trof ik de zeer sympathieke Christophe, de grappige Alessia (de latere nummer 2) en de serieuze Kevin. Christophe begon met een self drawn mahjong met de allerlaatste steen van de muur. Daarna toonde hij zich zeer vrijgevig voor Alessia, te beginnen met een kleine drie draken en vervolgens een zuivere hand met pure shifted chows. De Italiaanse maakte zelf nog een tweelingenhand en verontschuldigde zich bij ons voor zoveel wong. Ik gaf weinig weg en met slechts een enkele mahjong scoorde ik 1 tafelpunt.
Hetzelfde resultaat behaalde ik in ronde drie, die Romain onbedreigd wist te winnen. In de veertien spelletjes ontpopte Pascale zich als de gulle geefster. Marie-Josée ontfutselde me in het laatste daarvan nog een tafelpunt. Romain scoorde op de eerste dag, net als Simon de volle 12 punten. Beide waren geduchte concurrenten voor onze eigen Yvonne, die weer eens ouderwets op dreef was. In restaurant Le rôtisseur wisselden zij, Thérèse en ik ervaringen uit, waarbij bleek dat ze 9 tafelpunten had binnengehaald (en ik dus 2).
Slotdag
Ook op zondag startte ik met een zeperd. Aan een bijna volledig Nederlandse tafel (Anton, Sohana en Parijse André) verdiende ik ook eigenlijk niet beter. Om tenminste een tafelpunt te halen had ik in het laatste spel een self pick nodig. Ik kreeg daarop een goede kans, wachtend als ik was met twee mahjongkansen. Toen Anton de bamboe 1 weggooide liet ik die nog dapper lopen, maar toen Sohana bamboe 4 aan haar aflegrij toevoegde kon ik de verleiding helaas niet weerstaan. Zo verdiende ik met een acceptabele score van -46 dus weer niets. Yvonne had weer een ronde gewonnen en prijkte op een vierde plek.
Tegen het einde van het toernooi braken voor mij betere tijden aan. In de vijfde ronde leek het daar aanvankelijk niet op. Na de oostenwindsessie stond ik weer op nul. Ludo en Olivier voerden daarin de boventoon. De zuidenwind had ik echter in derug, mede dankzij een sensationele pungenhand van alleen hoekstenen (enen en negens). En daarna ontspon zich een spannende en vooral vermakelijk strijd tussen Ludo en mij. Om en om haalden we mahjong en wisselenden van positie.Toen het mijn beurt weer was achtte Stefano echter het moment gekomen voor een self drawn mahjong waardoor Ludo zijneerste plek behield. Yvonne kwam me vertellen dat ze inmiddels een virtuele podiumplaats (3) had bereikt met haar vierde tafelwinst.
De laatste ronde bleek een geweldige afsluiter. In een uitheinige stemming maakten de veelvuldig gapende maar erg innemende Evi, de nog kiene Frédérique en de geinige een-tweetjes makende Vincent er een dolle boel van. Ik weigerde natuurlijk om achter te blijven :). In het twaalfde spel was ik wachtend op tekens 3 met een zuivere hand. Ik troke en bamboe 9 waarmee Frédérique mahjong maakte. Ik moest even verwerken dat ik de kans had gemist om haar in te halen, maar toen ik realiseerde dat ik haar een 13 wezen had geschonken verdween mijn teleurstelling als sneeuw voor de zon. Ik had ten slotte meegewerkt aan een gedenkwaardig moment tijdens dit goed georganiseerde en gezellige toernooi.
Yvonne behaalde uiteindelijk een prachtige vijfde plaats! (75 plaatsen boven mij…). Het team Bamboos & Orchids bezette uiteindelijk een 14e plaats.
Na de huldigingsceremonie gingen wij (Yvonne, Dimphy, Cees,Thérèse, Mei Hwa en ik) nog lekker eten. Mijn belangstelling ging uit naar de mysterieuze aanduiding Andouillette AAAAA. Ik begreep Thérèse’s uitleg maar half en besloot het te bestellen. Het gerecht bleek een pensworst die gelukkig iets beter smaakte dan die geurde… Ik zal het niet nogmaals bestellen, maar de Fransen zijn er dol op. Maar zeg niet dat ik u niet heb gewaarschuwd.
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
Thérèse woont sinds een jaar in Villejuif en op de avond van mijn aankomst mocht ik haar begeleiden op een welkomstpartijtje voor nieuwe inwoners van de stad. Dat bestond uit een videopresentatie, een koud buffet en een voorstelling van reuzenmarionetten op het plein.
Openingsdag
Zaterdag en zondag stonden dus in het teken van mahjong. In Parijs kennen ze ook een ploegenprijs en voor de gelegenheid vormde ik een kwartet met Yvonne (de enige andere Bamboe Acht’er) aanwezig, Thérèse en Phong,een Vietnamese Fransman die ook in Heemstede meedeed.
Het toernooi begon met een leuke Powerpoint-presentatie, waarin de teams werden voorgesteld en elk kwartet de loopbriefjes kon komen halen. Mijn geluksnummer (7) beloofde veel wong, dacht ik.
In de eerste ronde ontmoette ik Sylvie, Aziz en Simon, de latere winnaar. Dat trio bleek serieus, vlot en stil te spelen. In de twee uur speelden we een complete partij. Op een bepaald moment verhoogde mijn hartslag flink toen ik zeer snel wachtend was met een prachthand: open pungs witte draken, ringen 9, oostenwind en verder paartjes westenwind en tekens 1.
De ‘honors’ vlogen over tafel maar juist die twee niet. Hoewel ik aardig kon meekomen begon ik met een ‘0’.
In ronde twee trof ik de zeer sympathieke Christophe, de grappige Alessia (de latere nummer 2) en de serieuze Kevin. Christophe begon met een self drawn mahjong met de allerlaatste steen van de muur. Daarna toonde hij zich zeer vrijgevig voor Alessia, te beginnen met een kleine drie draken en vervolgens een zuivere hand met pure shifted chows. De Italiaanse maakte zelf nog een tweelingenhand en verontschuldigde zich bij ons voor zoveel wong. Ik gaf weinig weg en met slechts een enkele mahjong scoorde ik 1 tafelpunt.
Hetzelfde resultaat behaalde ik in ronde drie, die Romain onbedreigd wist te winnen. In de veertien spelletjes ontpopte Pascale zich als de gulle geefster. Marie-Josée ontfutselde me in het laatste daarvan nog een tafelpunt. Romain scoorde op de eerste dag, net als Simon de volle 12 punten. Beide waren geduchte concurrenten voor onze eigen Yvonne, die weer eens ouderwets op dreef was. In restaurant Le rôtisseur wisselden zij, Thérèse en ik ervaringen uit, waarbij bleek dat ze 9 tafelpunten had binnengehaald (en ik dus 2).
Slotdag
Ook op zondag startte ik met een zeperd. Aan een bijna volledig Nederlandse tafel (Anton, Sohana en Parijse André) verdiende ik ook eigenlijk niet beter. Om tenminste een tafelpunt te halen had ik in het laatste spel een self pick nodig. Ik kreeg daarop een goede kans, wachtend als ik was met twee mahjongkansen. Toen Anton de bamboe 1 weggooide liet ik die nog dapper lopen, maar toen Sohana bamboe 4 aan haar aflegrij toevoegde kon ik de verleiding helaas niet weerstaan. Zo verdiende ik met een acceptabele score van -46 dus weer niets. Yvonne had weer een ronde gewonnen en prijkte op een vierde plek.
Tegen het einde van het toernooi braken voor mij betere tijden aan. In de vijfde ronde leek het daar aanvankelijk niet op. Na de oostenwindsessie stond ik weer op nul. Ludo en Olivier voerden daarin de boventoon. De zuidenwind had ik echter in derug, mede dankzij een sensationele pungenhand van alleen hoekstenen (enen en negens). En daarna ontspon zich een spannende en vooral vermakelijk strijd tussen Ludo en mij. Om en om haalden we mahjong en wisselenden van positie.Toen het mijn beurt weer was achtte Stefano echter het moment gekomen voor een self drawn mahjong waardoor Ludo zijneerste plek behield. Yvonne kwam me vertellen dat ze inmiddels een virtuele podiumplaats (3) had bereikt met haar vierde tafelwinst.
De laatste ronde bleek een geweldige afsluiter. In een uitheinige stemming maakten de veelvuldig gapende maar erg innemende Evi, de nog kiene Frédérique en de geinige een-tweetjes makende Vincent er een dolle boel van. Ik weigerde natuurlijk om achter te blijven :). In het twaalfde spel was ik wachtend op tekens 3 met een zuivere hand. Ik troke en bamboe 9 waarmee Frédérique mahjong maakte. Ik moest even verwerken dat ik de kans had gemist om haar in te halen, maar toen ik realiseerde dat ik haar een 13 wezen had geschonken verdween mijn teleurstelling als sneeuw voor de zon. Ik had ten slotte meegewerkt aan een gedenkwaardig moment tijdens dit goed georganiseerde en gezellige toernooi.
Yvonne behaalde uiteindelijk een prachtige vijfde plaats! (75 plaatsen boven mij…). Het team Bamboos & Orchids bezette uiteindelijk een 14e plaats.
Na de huldigingsceremonie gingen wij (Yvonne, Dimphy, Cees,Thérèse, Mei Hwa en ik) nog lekker eten. Mijn belangstelling ging uit naar de mysterieuze aanduiding Andouillette AAAAA. Ik begreep Thérèse’s uitleg maar half en besloot het te bestellen. Het gerecht bleek een pensworst die gelukkig iets beter smaakte dan die geurde… Ik zal het niet nogmaals bestellen, maar de Fransen zijn er dol op. Maar zeg niet dat ik u niet heb gewaarschuwd.
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
woensdag 9 mei 2012
Debutante José pakt gedecideerd de titel
José zorgde gisteren voor een daverende verrassing door de finale om het clubkampioenschap te winnen. De zeven mahjongs van de debutante (!) waren haar tafelgenoten veel te machtig. Fons won na een spannende maar ook ontspannen strijd de titel in de Li-groep.
In een door Wil en Christien in Oosterse sfeer gebrachte De Princehofspeelden twee kwartetten de finalepartijen van de spannende Bamboe (Chu)- en Pruimenbloesem (Li)-competities. De matches vonden voor de gelegenheid plaats aan echte mahjongtafels. Spreekstalmeester Jan liet eerst de gewone stervelingen hun plaats aan tafel innemen. Zij begeleidden vervolgens met applaus de intocht der gladiatoren.
Eerst betraden Jeroen, Leny, Fons en Mieke de arena voor hun Li-finale om de door Jeroen beschikbaar gestelde trofee. Daarna volgden Harry, Yvonne, Aty en José, de vier beste Bamboe Acht'ers. Zij streden om de prestigieuze titel van clubkampioen en dus de opvolging van de helaas afgezwaaide Hans.
José en Fons namen beiden een vliegende start met waardevolle mahjongs. Daarna verschilde het spelverloop echter aanmerkelijk. Aan de Li-tafel scoorde Leny de meeste mahjongs (vijf), maar de door Fons zelfgepakte mahjong in het elfde spel en de twee andere telden zwaarder.
José begon met een self drawn mahjong en voegde daar in de volgende 15 spellen nog twee selfpicks en vier reguliere winnende handen aan toe. Ondanks het feit dat ze enkele keren ook flink wat punten doneerde stevende ze vrijwel onbedreigd op het kampioenschap af. Alleen na het zevende spel gaf ze de leiding even uit handen, om direct weer zelf een mahjong te pakken. Kort na haar overwinning in Rotterdam slaat de dit seizoen debuterende Haarlemse dus weer een belangrijke slag. Wat dat volgend seizoen moet worden ... (en dan spelen we op 2 juni ook nog ons eigen clubtoernooi).
Voorzitter Wil verzorgde de huldigingsceremonie. Aan alle acht de finalisten reikte ze een witte roos en een certificaat uit. Voor Fons was er een glazen creatie. Kampioen José ontving de door Christien gemaakte wisseltrofee en de Bamboe Acht-kampioensbroche. En zelfs voor de zeven andere tafelwinnaars had Wil een attentie!
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
In een door Wil en Christien in Oosterse sfeer gebrachte De Princehofspeelden twee kwartetten de finalepartijen van de spannende Bamboe (Chu)- en Pruimenbloesem (Li)-competities. De matches vonden voor de gelegenheid plaats aan echte mahjongtafels. Spreekstalmeester Jan liet eerst de gewone stervelingen hun plaats aan tafel innemen. Zij begeleidden vervolgens met applaus de intocht der gladiatoren.
Eerst betraden Jeroen, Leny, Fons en Mieke de arena voor hun Li-finale om de door Jeroen beschikbaar gestelde trofee. Daarna volgden Harry, Yvonne, Aty en José, de vier beste Bamboe Acht'ers. Zij streden om de prestigieuze titel van clubkampioen en dus de opvolging van de helaas afgezwaaide Hans.
José en Fons namen beiden een vliegende start met waardevolle mahjongs. Daarna verschilde het spelverloop echter aanmerkelijk. Aan de Li-tafel scoorde Leny de meeste mahjongs (vijf), maar de door Fons zelfgepakte mahjong in het elfde spel en de twee andere telden zwaarder.
José begon met een self drawn mahjong en voegde daar in de volgende 15 spellen nog twee selfpicks en vier reguliere winnende handen aan toe. Ondanks het feit dat ze enkele keren ook flink wat punten doneerde stevende ze vrijwel onbedreigd op het kampioenschap af. Alleen na het zevende spel gaf ze de leiding even uit handen, om direct weer zelf een mahjong te pakken. Kort na haar overwinning in Rotterdam slaat de dit seizoen debuterende Haarlemse dus weer een belangrijke slag. Wat dat volgend seizoen moet worden ... (en dan spelen we op 2 juni ook nog ons eigen clubtoernooi).
Voorzitter Wil verzorgde de huldigingsceremonie. Aan alle acht de finalisten reikte ze een witte roos en een certificaat uit. Voor Fons was er een glazen creatie. Kampioen José ontving de door Christien gemaakte wisseltrofee en de Bamboe Acht-kampioensbroche. En zelfs voor de zeven andere tafelwinnaars had Wil een attentie!
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
maandag 27 februari 2012
Collectievissen (in Muziekschatten)
Een ruim halfjaar geleden presenteerde de Muziekbibliotheek van de Omroep zijn collectie Muziekschatten. Via de website en enkele sociale media proberen we een groeiend publiek (momenteel een kleine 2000 geregistreerde gebruikers) te bereiken met onze gedigitaliseerde bladmuziek. Een van de manieren daarvoor is het creëren van door de actualiteit gevoedde Facebook-fotoalbums met bladmuziekomslagen. Zo legden we een album aan met liedjes uit Radio 5 Nostalgia's Evergreen Top 1000.
In december ontdekte ik 'collectievissen'. Bij dit door Marieke Pompe (Afrika Museum) uit Australië geïmporteerde initiatief presenteren musea - en inmiddels dus ook archieven en bibliotheken - hun onlinecollecties via de hashtag #collectievissen via Twitter. Elke dinsdagmorgen wordt daarvoor een thema vastgesteld. Deze laagdrempelige actie (inmiddels tot 'spel' omgedoopt, wat de drempel nog lager maakt) sluit prima aan bij onze behoefte en we doen dan ook enthousiast mee. Voor mij als hengelaar is het bovendien een uitstekende manier om de eigen collectie goed te leren kennen ('Oh, hebben we dat ook?') en daarmee de gebruikers beter van dienst te zijn.
Natuurlijk hebben tweets een vluchtig karakter en daarom zetten we ook bij collectievissen de werkwijze vanuit Facebook voort. Elke omslagafbeelding wordt inmiddels voorzien van een link naar de online bladmuziek op muziekschatten.nl. Facebook lijkt een behoorlijk duurzaam medium en biedt een enorm bereik, dus is de content een veel langer leven beschoren dan alleen het moment van creatie.
Collectievissen heeft bij mij geleid tot een bredere blik en een gevoel van verbondenheid met de andere deelnemers. En hoewel dat nog niet tot concrete samenwerking heeft geleid neemt de mogelijkheid daarop toe.
De publieksparticipatie blijft vooralsnog beperkt tot Facebook-likes maar je weet nooit hoeveel mensen de digitale fotoboeken in de toekomst ontdekken en er door geïnteresseerd raken. Behalve mij blijkt het spel allerlei creatieve geesten te inspireren, dus ik denk dat voor collectievissen een mooie toekomst weggelegd.
Dit artikel publiceerde ik eerder (met afbeelding) op de Bibliotheek-community Bibliotheek 2.0.maandag 13 februari 2012
Ad "Mauro" ROS, omroepmusicus pur sang
Ad ROS kwam op 13 februari 1937 in Amsterdam ter wereld. Na een succesvolle studie bij Marinus Komst aan het hoofdstedelijke conservatorium kwam hij als 15-jarige in dienst als eerste trompettist bij de Nederlandse Opera. Drie jaar later stapte hij over naar het Omroeporkest.
Na een ontmoeting met sopraan Hansje Nieuwenhuis richtte Ad Ros in 1964 het ensemble Os mensageiros (De boodschappers) op. Dit specialiseerde zich in Latijns-Amerikaanse dansmuziek. Nieuwenhuis was getrouwd met een Braziliaan die op de Braziliaanse ambassade werkte. Zij droeg een album vol chachacha's, bossanova's en samba's aan, die de basis leverden voor Ros' arrangementen. Aangevuld met enkele eigen composities bouwde het ensemble zo een repertoire van een dertigtal stukken op. Op aanraden van de zangeres - die zelf schuilging achter de naam Eloïta - mat Ros zich voor deze gelegenheid een internationaler voornaam aan: Mauro. Omdat Hansje Nieuwenhuis om privé-redenen langere tijd in Brazilië was verving Elly Lichtveld ('Therese') haar later.
De KRO zag wel wat in de muziek, maar beoordeelde de teksten als ongeschikt voor zijn achterban. Voor de NCRV speelde dat probleem niet en in de jaren '65/'66 was Os mensageiros dan ook korte tijd wekelijks te horen (in afleveringen van 20 minuten). Zoals veel van de gelegenheidsensembles uit die tijd had Os mensageiros een korte levensduur. De combinatie met een carrière als orkestmusicus bleek voor de leden toch te lastig.
In de jaren '70 vormde Ad Ros met Omroeporkest-collega's Peter Hoekmeijer (hoorn) en Harry Dieterman (trombone) het ensemble I Trittico. Dit kopertrio speelde onder andere werken van Francis Poulenc, Paul Hindemith, Marius Flothuis, Alfons Volleman, Jacques Goudappel, René Maniet, Arthur Meulemans, Edgard Leclercq en Alan Hovhaness (uitgezonden in het radioserie Aspecten van de kamermuziek). Samen met pianist Geoffrey Madge nam men Daan Manneke's Diaphony for Geoffrey op.
In 1980 werd Ad Ros getroffen door een ziekte waaraan hij in het jaar daarop overleed.Dit artikel verscheen eerder op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeld- en geluidsmateriaal en relevante links klikt u hier
Na een ontmoeting met sopraan Hansje Nieuwenhuis richtte Ad Ros in 1964 het ensemble Os mensageiros (De boodschappers) op. Dit specialiseerde zich in Latijns-Amerikaanse dansmuziek. Nieuwenhuis was getrouwd met een Braziliaan die op de Braziliaanse ambassade werkte. Zij droeg een album vol chachacha's, bossanova's en samba's aan, die de basis leverden voor Ros' arrangementen. Aangevuld met enkele eigen composities bouwde het ensemble zo een repertoire van een dertigtal stukken op. Op aanraden van de zangeres - die zelf schuilging achter de naam Eloïta - mat Ros zich voor deze gelegenheid een internationaler voornaam aan: Mauro. Omdat Hansje Nieuwenhuis om privé-redenen langere tijd in Brazilië was verving Elly Lichtveld ('Therese') haar later.
De KRO zag wel wat in de muziek, maar beoordeelde de teksten als ongeschikt voor zijn achterban. Voor de NCRV speelde dat probleem niet en in de jaren '65/'66 was Os mensageiros dan ook korte tijd wekelijks te horen (in afleveringen van 20 minuten). Zoals veel van de gelegenheidsensembles uit die tijd had Os mensageiros een korte levensduur. De combinatie met een carrière als orkestmusicus bleek voor de leden toch te lastig.
In de jaren '70 vormde Ad Ros met Omroeporkest-collega's Peter Hoekmeijer (hoorn) en Harry Dieterman (trombone) het ensemble I Trittico. Dit kopertrio speelde onder andere werken van Francis Poulenc, Paul Hindemith, Marius Flothuis, Alfons Volleman, Jacques Goudappel, René Maniet, Arthur Meulemans, Edgard Leclercq en Alan Hovhaness (uitgezonden in het radioserie Aspecten van de kamermuziek). Samen met pianist Geoffrey Madge nam men Daan Manneke's Diaphony for Geoffrey op.
In 1980 werd Ad Ros getroffen door een ziekte waaraan hij in het jaar daarop overleed.Dit artikel verscheen eerder op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeld- en geluidsmateriaal en relevante links klikt u hier
Conny VANDENBOS en de omroepmuziek
Exact 75 jaar geleden - op 16 januari 1937 - kwam Conny VANDENBOS (1937-2002) in Den Haag ter wereld als Jacoba Adriana Hollestelle.
In haar tienerjaren zong ze in het AVRO-kinderkoor van Herman Broekhuizen, dat regelmatig op de radio ('Mignon') te horen was. Als solo-zangeres maakte Conny Vandenbos in 1959 haar debuut in het KRO-talentenprogramma Springplank, waarin ze daarna regelmatig optrad. Andere programma's toonden interesse, waaronder AVRO's Nieuwe Oogst, een soortgelijk programma.
In 1961 maakte Conny Vandenbos haar tv-debuut in het VARA-programma Vanavond bij Bruce (= Bruce Low). De toenemende aandacht leidde tot een deelname aan het Nationaal Songfestival (1962). Begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Dolf van der Linden reikte haar uitvoering van Zachtjes (muziek: Guus Jansen, tekst: Willy van Hemert) tot een eervolle derde plaats.
Drie jaar later zong ze 't Is genoeg, waarmee ze Nederland mocht vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Napels. Met dezelfde begeleiders eindigde ze op een teleurstellende 11e plaats. In augustus van datzelfde jaar (1965) trad ze met drie liedjes op tijdens het vijfde International Festival of Light Music (beter bekend als het Sopot-festival), georganiseerd door de Poolse radio en televisie. Conny Vandenbos zong tijdens dit festival Speel toch open kaart (Goemans/Powder), Taxi naar het station, een Pools liedje in een vertaling van Ernst van Altena, en als vrij lied Trop tard (Alstone/Aznavour) in een arrangement van Bert Paige.
In 1966 trok de single Ik ben gelukkig zonder jou (Koelewijn/Meijler) haar zangcarrière definitief vlot. Veel optredens op radio en televisie volgden, waaronder enkele televisiespecials (Zeg maar Conny (1964), Een studio vrij voor mij (1966) en Zomer '75). Halverwege de 70-er jaren bereikte haar carrière het hoogtepunt met hits als Een roosje, m'n Roosje (1974), Sjakie van de hoek (1975), Drie zomers lang (1975), Ome Arie (1976) en Weet je wat we doen (1977).
Minder bekend is dat ze ook figureerde in de door Joop Stokkermans gecomponeerde en door Job Maarse gearrangeerde musicalreeks Gods gabbers (1982-1983), onder meer als moeder van Sint Franciscus.
In haar lange carrière trad Conny Vandenbos op met de volgende omroepensembles (van 1961 tot 1996): Metropole Orkest, Diligence Orkest, VARA Dansorkest, Skymasters en ensembles van Cor Bakker, Peter Bochem, Cor Cools, Tonny Eyk, Harry de Groot, Harry van Hoof, Lex Jasper, Henny Langeveld, Henk Meutgeert, Tony Nolte, Cees Smal, Herman Schoonderwalt, Wim van der Stelt, John van de Ven, Henk Westrus en Piet Zonneveld.
Op 7 april 2002 overleed Conny Vandenbos na een kort ziekbed op 65-jarige leeftijd.
Dit artikel verscheen op 16 januari 2012 op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
In haar tienerjaren zong ze in het AVRO-kinderkoor van Herman Broekhuizen, dat regelmatig op de radio ('Mignon') te horen was. Als solo-zangeres maakte Conny Vandenbos in 1959 haar debuut in het KRO-talentenprogramma Springplank, waarin ze daarna regelmatig optrad. Andere programma's toonden interesse, waaronder AVRO's Nieuwe Oogst, een soortgelijk programma.
In 1961 maakte Conny Vandenbos haar tv-debuut in het VARA-programma Vanavond bij Bruce (= Bruce Low). De toenemende aandacht leidde tot een deelname aan het Nationaal Songfestival (1962). Begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Dolf van der Linden reikte haar uitvoering van Zachtjes (muziek: Guus Jansen, tekst: Willy van Hemert) tot een eervolle derde plaats.
Drie jaar later zong ze 't Is genoeg, waarmee ze Nederland mocht vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Napels. Met dezelfde begeleiders eindigde ze op een teleurstellende 11e plaats. In augustus van datzelfde jaar (1965) trad ze met drie liedjes op tijdens het vijfde International Festival of Light Music (beter bekend als het Sopot-festival), georganiseerd door de Poolse radio en televisie. Conny Vandenbos zong tijdens dit festival Speel toch open kaart (Goemans/Powder), Taxi naar het station, een Pools liedje in een vertaling van Ernst van Altena, en als vrij lied Trop tard (Alstone/Aznavour) in een arrangement van Bert Paige.
In 1966 trok de single Ik ben gelukkig zonder jou (Koelewijn/Meijler) haar zangcarrière definitief vlot. Veel optredens op radio en televisie volgden, waaronder enkele televisiespecials (Zeg maar Conny (1964), Een studio vrij voor mij (1966) en Zomer '75). Halverwege de 70-er jaren bereikte haar carrière het hoogtepunt met hits als Een roosje, m'n Roosje (1974), Sjakie van de hoek (1975), Drie zomers lang (1975), Ome Arie (1976) en Weet je wat we doen (1977).
Minder bekend is dat ze ook figureerde in de door Joop Stokkermans gecomponeerde en door Job Maarse gearrangeerde musicalreeks Gods gabbers (1982-1983), onder meer als moeder van Sint Franciscus.
In haar lange carrière trad Conny Vandenbos op met de volgende omroepensembles (van 1961 tot 1996): Metropole Orkest, Diligence Orkest, VARA Dansorkest, Skymasters en ensembles van Cor Bakker, Peter Bochem, Cor Cools, Tonny Eyk, Harry de Groot, Harry van Hoof, Lex Jasper, Henny Langeveld, Henk Meutgeert, Tony Nolte, Cees Smal, Herman Schoonderwalt, Wim van der Stelt, John van de Ven, Henk Westrus en Piet Zonneveld.
Op 7 april 2002 overleed Conny Vandenbos na een kort ziekbed op 65-jarige leeftijd.
Dit artikel verscheen op 16 januari 2012 op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
zondag 15 januari 2012
Middenmoter op Kongroverstoernooi
Het was alweer even geleden dat ik een serieus toernooi speelde (het Bondstoernooi reken ik daar namelijk niet toe). Ik had dan ook erg veel zin in het Kongroverstoernooi. Connexxion-bus 300 bracht me vanaf Station Haarlem in een uurtje rechtstreeks naar de speellocatie, de kantine van verpleegtehuis De helpende hand in Amstelveen. Daar trof ik onder meer mijn clubgenoten Dini, Janie, Jeroen, Leny, Nino, Wil en ook Yvonne (als spelende ontvangstdame en mahjongmiss). Daar hadden JanW en Aty ook bij willen zijn, maar een communi-catiefoutje hield ze thuis.
In de eerste ronde trof ik Nino, debutant op competitieniveau. Hij had me kort daarvoor verteld hoe hij baalde van het feit dat hij geen gooi meer kan doen naar de felbegeerde titel van Nederlands recreantenkampioen op het Valentijnstoernooi, onze thuiswedstrijd. Behalve Nino schoven Trees en Neil aan bij tafel 5, de tafel die ik de hele dag bezette. We speelden een gezellige maar ook spannende partij waarin ik uiteindelijk aan het langste eind trok. Daarbij had ik wel het geluk dat Neil eenmaal drie gesloten pungen vergat te tellen bij een zelfgetrokken mahjong.
In ronde twee ontving ik Berry, André en de sterke Martha. Ondanks vijf mahjongs in elf spellen moest ik de tafelwinst aan mijn tafeldame laten omdat ik ook veel weggaf en met de laatste mahjong 8 puntjes te kort kwam. Hoogtepunt voor mij was de all-fives-hand met drie gelijke, gemengde chows. Halverwege de dag stond ik dus op 6 tafelpunten, een score die uitzicht gaf op een mooie ereplaats. In de volgende ronde verhoogde ik dat aantal echter met slechts 1 punt. Tafelgenote Eveline koos namelijk deze ronde uit om haar schamele score flink op te krikken. Ze sprintte onmiddelijk uit het zicht met vijf achtereenvolgende mahjongs. Omdat Annemieke daarna een goede mahjong haalde was ik op achtervolgen aangewezen. Even passeerde ik haar met twee puntjes, maar daarop had ze direct een beslissend antwoord. De arme Dimphy figureerde even kansloos als ze de twee voorgaande partijen was.
Ook in de laatste ronde moest ik het met 1 punt doen. Uitgerekend clubgenoot Jeroen zorgde er met een gevaarlijke discard voor dat Karst me in het laatste spel van de tweede plek stootte. Had ik hem in de spellen daarvoor maar maar wat moeten spekken ... Over spekken gesproken, dat is wat wij drieën deden bij Ingrid ('Rotterdam, Rotterdam, Rotterdam'). Ze profiteerde maximaal van onze risico's en nam de vier punten dankbaar in ontvangst.
De 8 punten met 122 mahjongpunten bleken uiteindelijk goed voor een 20e klassementsplek in een veld van 52 deelnemers. En omdat kopvrouw Yvonne het maar iets beter deed viel er weer weinig te juichen voor de competitiespelers van Bamboe Acht. Gelukkig voor de club gold dat niet bij de recreanten. Toen spreekstalmeester Gert de top-3 bekend ging maken was Janie's naam nog niet genoemd. De bronzen podiumplek bleek haar ten deel te vallen, met een mooie trofee en een rol in de huldigingsceremonie als beloning. Dat was verdiend want in de laatste ronde wist ze koploper Dennis te verslaan. Dini (8e) en Leny (11e) deden het ook goed. De prijswinnares bood me ook nog eens een lift aan die ik dankbaar accepteerde. Zo vaak krijg ik niet de kans om bij een succesvol clubgenoot in de auto te zitten :).…
Deze tekst verscheen eerder (met beeldmateriaal) op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
In de eerste ronde trof ik Nino, debutant op competitieniveau. Hij had me kort daarvoor verteld hoe hij baalde van het feit dat hij geen gooi meer kan doen naar de felbegeerde titel van Nederlands recreantenkampioen op het Valentijnstoernooi, onze thuiswedstrijd. Behalve Nino schoven Trees en Neil aan bij tafel 5, de tafel die ik de hele dag bezette. We speelden een gezellige maar ook spannende partij waarin ik uiteindelijk aan het langste eind trok. Daarbij had ik wel het geluk dat Neil eenmaal drie gesloten pungen vergat te tellen bij een zelfgetrokken mahjong.
In ronde twee ontving ik Berry, André en de sterke Martha. Ondanks vijf mahjongs in elf spellen moest ik de tafelwinst aan mijn tafeldame laten omdat ik ook veel weggaf en met de laatste mahjong 8 puntjes te kort kwam. Hoogtepunt voor mij was de all-fives-hand met drie gelijke, gemengde chows. Halverwege de dag stond ik dus op 6 tafelpunten, een score die uitzicht gaf op een mooie ereplaats. In de volgende ronde verhoogde ik dat aantal echter met slechts 1 punt. Tafelgenote Eveline koos namelijk deze ronde uit om haar schamele score flink op te krikken. Ze sprintte onmiddelijk uit het zicht met vijf achtereenvolgende mahjongs. Omdat Annemieke daarna een goede mahjong haalde was ik op achtervolgen aangewezen. Even passeerde ik haar met twee puntjes, maar daarop had ze direct een beslissend antwoord. De arme Dimphy figureerde even kansloos als ze de twee voorgaande partijen was.
Ook in de laatste ronde moest ik het met 1 punt doen. Uitgerekend clubgenoot Jeroen zorgde er met een gevaarlijke discard voor dat Karst me in het laatste spel van de tweede plek stootte. Had ik hem in de spellen daarvoor maar maar wat moeten spekken ... Over spekken gesproken, dat is wat wij drieën deden bij Ingrid ('Rotterdam, Rotterdam, Rotterdam'). Ze profiteerde maximaal van onze risico's en nam de vier punten dankbaar in ontvangst.
De 8 punten met 122 mahjongpunten bleken uiteindelijk goed voor een 20e klassementsplek in een veld van 52 deelnemers. En omdat kopvrouw Yvonne het maar iets beter deed viel er weer weinig te juichen voor de competitiespelers van Bamboe Acht. Gelukkig voor de club gold dat niet bij de recreanten. Toen spreekstalmeester Gert de top-3 bekend ging maken was Janie's naam nog niet genoemd. De bronzen podiumplek bleek haar ten deel te vallen, met een mooie trofee en een rol in de huldigingsceremonie als beloning. Dat was verdiend want in de laatste ronde wist ze koploper Dennis te verslaan. Dini (8e) en Leny (11e) deden het ook goed. De prijswinnares bood me ook nog eens een lift aan die ik dankbaar accepteerde. Zo vaak krijg ik niet de kans om bij een succesvol clubgenoot in de auto te zitten :).…
Deze tekst verscheen eerder (met beeldmateriaal) op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
donderdag 12 januari 2012
Vibrafonist Carl Schulze overleden
Op 27 december is op 75-jarige leeftijd Carl Schulze (1936-2011) overleden in zijn woonplaats Amstelveen.
Carl Schulze kwam ter wereld op 21 december 1936 in Amsterdam. Hoewel hij halverwege de jaren '70 een arrangeercursus volgde bij Frans Elsen en daarna een tweejarige cursus lichte muziek was hij grotendeels autodidact. Tijdens het Loosdrechts jazzconcours (jaargang 1961) viel hij op door de Solistenprijs te winnen. Het bleek het begin van een vruchtbare en succesvolle carrière.
Op 5 maart 1964 trad Schulze als solist op met het Metropole Orkest. Voor de Metropole show soleerde hij op vibrafoon in door Bert Paige gearrangeerde jazz standards. Later dat jaar speelde hij in hetzelfde programma een compositie van pianist Louis van Dijk, met wie hij begin jaren zestig een jazzkwartet had opgericht.
Op vibrafoon (en incidenteel marimba) speelde Schulze tussen 1964 en 1982 als solist bij het Metropole Orkest, de Skymasters en het VARA Dansorkest in programma's als Muzikaal onthaal, AVRO’s swingtime, Close up en Muziek uit studio 1.
Voor Nine o'clock jazz werden in 1980 opnamen gemaakt van het duo Carl Schulze/Louis van Dijk. In de combinatie vibrafoon-piano werd ook Schulzes eigen compositie Children's song uitgevoerd. Op 22 januari 1981 was het Carl Schulze Ensemble te gast bij Sesjun, het live jazzprogramma van de TROS.
Schulzes arrangementen waren in de jaren zeventig en tachtig veelvuldig op de radio te horen. Hij schreef er meer dan 1200 voor uiteenlopende orkesten en combo's als het Metropole Orkest (ca. 250), het Tonny Eyk Orkest (ca. 400) en het Cor Cools Combo (ca. 200).
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Toch weer een succesvolle inloopavond
De jaarlijkse inloopavond zetten we breed uit in de lokale media. Ons promotieteam (Wil en ik) plaatste berichten op buurtlink.nl, dichtbij.nl (Haarlems Weekblad, Regio Zuid-Kennemerland), de Hoofddorpse Courant, onze eigen website en Twitter. Ook mailden we (allebei!) De Heemsteder. Nieuwsgierig naar het resultaat van dit mediaoffensief hield ik op het moment suprême (gisteravond) de deur in de gaten. Tussen de nieuwjaarskussen en –handen telde ik uiteindelijk drie belangstellenden, veel minder dan vorig jaar.
Deze kwantitatieve tegenvaller maakte al snel plaats voor kwalitatief enthousiasme toen ik met Liesbeth, Cees en Trix kennismaakte. Ze bleken het spel reeds te hebben gespeeld en toonden zich aanstekelijk leergierig. Voor ons alle vier was het fijn dat ze op ongeveer hetzelfde niveau aanschoven. De stenen en het spelverloop waren hun bekend zodat we ons vrijwel direct stortten op de MCR-regels. Hier en daar meende ik een lichte duizeling te bespeuren over de schijnbaar oneindige mogelijkheden die deze bieden. Maar de uitdaging om ze te ontdekken en spelend toe te passen gingen ze met graagte aan.
Eerst belichtte ik een flinke selectie van scorende combinaties, waarna we aan het spelen sloegen met opengelegde stenen. Al mahjongend stuitten we weer op andere en toen we Yvonne’s prachtige hand bekeken zagen we een zuivere, omkeerbare mahjong met drie gesloten pungen.
In de drie spellen die we speelden haalde elk van mijn cursisten-voor-een-avond een mahjong. Cees scoorde met behulp van mijn mobieltje (1-4-7/2-5-8/3-6-9) een verweven hand met de zeven winden en draken compleet, Liesbeth een zeven-tweelingen-mahjong en Trix een schoon bamboespel met pung van zuidenwinden.
Opgewekt en tevreden gingen ze naar huis, met bedoeling binnenkort weer terug te komen. In de tussentijd gaan ze vast studeren op Wils cursusmateriaal…
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.
Abonneren op:
Posts (Atom)