In Berlicum gebeurde het!

Sinds ik de enthousiaste verhalen van clubgenote Yvonne hoorde over het mahjongtoernooi in Portugal wil ik daar een keer spelen. Tijdens het Europees Kampioenschap in Straatsburg ontmoette ik Rui Machado, de organisator van dat veelgeprezen toernooi in levenden lijve; een uiterst vriendelijke man. Toen duidelijk werd dat het volgende EK in Portugal zou plaatsvinden besloot ik me toe te leggen op kwalificatie voor dat evenement in Póvoa de Varzim.
Op basis van het voorlopige quotum dat ons land van de EMA mag afvaardigen - 23 spelers - zou ik dus rond die plaats op de MCR-eindranking van dit seizoen moeten eindigen.
Tot aan de tweede dag van de door onze club georganiseerde Green Dragon Dutch Open (GDDO) verliep alles volgens plan. Ik had degelijke scores bij De Kongrovers en het Valentijnstoernooi en een hikje bij de Reus van Rotterdam. Na de eerste dag bij de GDDO stond ik 18e met 11 punten, maar vanaf dag twee tot en met het Skôn Spel-toernooi in oktober had de vorm mij op landelijk niveau helemaal verlaten (in de clubcompetitie waren de resultaten zeer wisselvallig). In Hengelo bereikte ik een dieptepunt door in een ronde tweemaal een valse mahjong te maken. Ik wist geen tafel meer te winnen en zag 'Portugal' aan de horizon verdwijnen.
Voorafgaand aan het Dertien Wezen-toernooi vond ik mijn naam op de ranking terug op een 37e plaats met 40 tafelpunten. Mijn eerstvolgende aftrekresultaat was 5 punten. Om te klimmen naar een kwalificatieplaats zou ik zeker op 46 à 47 punten moeten komen. Het was dus zaak om in Berlicum - de bakermat van mijn achternaam - minstens 11 tafelpunten te halen ( wat me in mei een keer was gelukt).

Dankzij mijn gejerimieer op de club en Facebook wist een flink aantal mahjongers van mijn kwalificatiewens. Of dit Jeroen, Dennis, Yvonne Heemskerk (ronde 1), Ria, José en Wil (ronde 2) en Bert, Piet en Ronald (ronde 3) heeft beïnvloed weet ik niet, maar na die ontmoetingen ging ik aan de leiding met 12 (!) tafelpunten. Mijn doel was dus al bereikt met nog een ronde te gaan... In die ronde trof ik Janie, Chris Scheffler en Eugenie. Eugenie en Chris verdeelden onderling de mahjongs, De twee Bamboe Acht'ers hadden niets in te brengen. In het laatste spel deed ik een ultieme poging de achterstand van 45 punten op Janie in te lopen en zo toch nog 1 punt te scoren. De benodigde bamboe 2 gooide ze inderdaad; 13 punten in de tas! Uiteindelijk kwam ik 13 mahjongpuntjes te kort voor een podiumplaats, maar daar kon ik niet om malen. Rui, ik kom eraan!

Deze tekst verscheen ook op de website van mahjongclub Bamboe Acht (inclusief uitslag en ranking)