Vorige week beëindigde ik mijn wedstrijdverslag met de zin "Als we volgende week de posities ook zo goed bezetten moet het mogelijk zijn om Waterloo F1 serieus partij de bieden".
Na de 6-1 nederlaag in de beker van twee weken gelden troffen datzelfde Waterloo in de competitie. Ditmaal waren we beter voorbereid en wist iedereen beter wat te doen. Vorige keer speelde de nummer 6 (Jan) een zo belangrijke rol in de fikse nederlaag dat het zaak was hem minder speelruimte te geven. Hoewel dit talent fysiek kleiner is dan al onze mannen keken ze huizenhoog tegen hem op. Uit het team kwam de suggestie om Sven op hem te zetten, iets dat ik ook al in mijn hoofd had. Sven vond het best, zeker als Bas hem zou helpen. Verder spraken we af dat de middenvelders wat dichter bij de eigen verdediging zouden blijven.
Net als in de bekerwedstrijd scoorden wij als eerste. Roan speelde Rick aan op zo'n 10 meter van het doel, waar die een van zijn befaamde afstandschoten losliet. De keeper kon er met geen mogelijkheid bij: 0-1.
De wat verdedigender taktiek maakte het de tegenstander moeilijker om bij ons doel te komen. Maar een solo-actie van de vaak ongrijpbare Jan deed Tim Z. toch vissen: 1-1.
Waterloo werd langzamerhand sterker, maar vooral Tim K. wist hun aanvallen vaak te onderbreken. Roodwitte Jan zwierf continu over het veld en vond feilloos de ruimtes. Voor rust scoorde hij nog tweemaal zodat we met achterstand van helft ruilden.
Verschillende van onze mannen informeerden daarin al naar de tegenstander van volgende week alsof ze wilden zeggen dat ze weinig vertrouwen meer hadden in een goed resultaat.
Roan zag het echter nog wel zitten en gaf zich op als vrijwilliger om de kleine Jan af te stoppen. Met Bas op doel en Tim Z. op Roans plek gaven we alles wat we nog hadden. Met veel geluk en puik keeperswerk hielden we de mannen uit Driehuis van scoren af.
Een beetje tegen het wedstrijdbeeld in verkleinden we de achterstand zelfs en hoe ...!! Uit een snelle counter kwam Mehdi in scoringspositie, zijn schot belandde voor de voeten van Merlijn. Die wist er niet echt weg mee, maar Tim Z. was ook meegelopen. De bal bleef in niemandsland liggen en Tim besloot in een fractie van een seconde tot een hakje. De bal rolde tergend langzaam vlak langs de paal het doel in: 3-2.
Helaas leverde de slotfase geen kansen meer op. We verkochten onze huid heel duur, maar een gelijkspel zou ook ietsje te veel zijn geweest. En nu vol vertrouwen naar Alliance F2, de volgende (sterke) tegenstander.
SEIZOENDETAILS
Geen opmerkingen:
Een reactie posten